Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου....

Feel free to leave a comment..

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

"Πριν το τέλος.."



"..όλο φεύγω..
..πριν μείνουμε μόνοι..
..το τέλος μη δω.."

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

"Relationship Cancer.."

Είμαι εδώ για να μιλήσω για τον καρκίνο. Όχι το ζωδιο... τον άλλον... τον κακό. Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε αυτή την «κακιά αρρώστια» που κοστίζει τις ζωές σε χιλιάδες ανθρώπους ετησίως. Προσβάλλει ζωτικά όργανα του ανθρώπινου οργανισμού και εξαπλώνεται ώσπου προκαλεί τον θάνατο.

Αυτός λοιπόν είναι ο καρκίνος που προσβάλλει τον άνθρωπο. Ωστόσο υπάρχει και ένα αλλο, υποτιμιμένης σημαντικότητας είδος καρκίνου. Αυτό που προσβάλλει τις σχέσεις. Όπως και ο πρώτος, έτσι και αυτός, μπορεί να οφείλεται σε ενδογενεις παράγοντες, όπως είναι η προδιάθεση στον άνθρωπο και η έλλειψη χημείας στη σχέση, ή σε εξωγενείς όπως είναι το κάπνισμα, κακή διατροφή κλπ. όταν μιλάμε για τον ανθρώπινο οργανισμό. Αυτοί οι δεύτεροι παραγοντες, όταν έχουμε να κάνουμε με μια σχέση, αφορούν σε λάθη, άσχημες συμπεριφορές ή απροσεξίες.

Όσο κρίμα είναι να βλαπτουμε μόνοι μας τον ιδιο μας τον εαυτό, σχεδόν τόσο είναι και να αφήνουμε μια σχέση να αργοπεθαίνει. Κάτι τέτοιο γίνεται όταν προκαλούμε άσχημες καταστάσεις ή τις αφήνουμε να διαιωνίζονται μη μιλώντας για αυτές και μην προσπαθώντας να τις διορθώσουμε. Όπως λοιπόν ένας καπνιστής γνωρίζει ότι καπνίζοντας βλάπτει τον εαυτό του όμως συνεχίζει να το κάνει με πλήρη επίγνωση, έτσι και στη σχέση, γνωρίζουμε πολλές φορές ότι το να λέμε ψέμματα ή να μην συζητάμε με τον άλλον, προκαλεί μακροπρόθεσμα φθορά, ενίοτε ανεπανόρθωτη. Γιατί όμως κάνουμε τέτοιου είδους ενέργειες;

Πολλές φορές είναι από φόβο ότι δεν θα εισακουστούμε ή από ανασφάλεια. Άλλες φορές σκεφτόμαστε: «Δεν βαριέσαι τώρα; Και να το κουβεντιασω τι θα βγει;». Κι έτσι καταφεύγουμε στην εύκολη λύση του ψεμματος. Επίσης μεγάλο κακό κάνει η άρνηση. Είναι πολύ εύκολο να αρνηθούμε ότι υπάρχει πρόβλημα ή ότι έχουμε την ευθύνη. Κανένα πρόβλημα όμως δεν λύθηκε ποτέ χωρίς την γνώση του.

Όλα αυτά βέβαια μπορούν να προληφθούν κάνοντας κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Για παράδειγμα είναι προτιμότερο να μιλάμε και να ακούμε από το να κρατάμε μέσα μας και να αγνοούμε. Επίσης πρέπει να έχουμε καθαρό μυαλό όσον αφορά τις προθέσεις μας και το τι θελουμε. Να είμαστε ξεκάθαροι στον εαυτό μας και τον άλλον. Να έχουμε επίγνωση του πού βαδίζουμε και πού είμαστε. Είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι κάτι που δεν φαίνεται δεν σημαίνει και ότι δεν υπάρχει. Αυτά από μένα για σήμερα. Ας θυμόμαστε ότι κάποια πράγματα είναι πολύ σημαντικά για να τα χαραμιζουμε.. Καλό ξημέρωμα..

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

"Godforsaken.. Me"


Δεν είναι ότι μου αρέσει το παρόν.. για το μέλλον ζω..

Δεν είναι ότι απολαμβανω τις μέρες μου σε αυτό το γαμημένο, ξεχασμένο μέρος.. για να φύγω μένω..

Ούτε είναι ότι σε κατηγορώ και τα ρίχνω πάνω σου.. είναι η επιθυμία που είναι μεγαλη..

Where is the road I follow to leave..?

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

"Johnny got his gun.."



Με φρίκη διάβασα σήμερα τα χθεσινά επεισόδια στην Βαρκελώνη όπου και εκεί η αστυνομία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο. Ο Δήμος της Βαρκελωνης είχε ζητήσει την «έξωση« των Ισπανών αγανακτισμένων από την κεντρική πλατεία γιατί έβλαπταν τον τουρισμό της πόλης. Όταν λοιπόν οι δεύτεροι αρνήθηκαν να φύγουν, οι ισπανικές αστυνομικές αρχές τους επιτέθηκαν με πλαστικές σφαίρες και πρωτοφανή βία.
Βεβαίως υπάρχουν και τα δικά μας, εγχώρια παρόμοια περιστατικά που σημειώθηκαν προχθές. Είναι τυχαίο ή μήπως η εντολή για χτύπημα στο ψαχνό είναι παγκόσμια; Και αν ούτε η ωμή βία δουλέψει, τότε τι; Θα μας εκτελούν εν ψυχρώ;
Όσο για τον τουρισμό, δεν θα πω ότι οι πορείες δεν κάνουν κακό. Θα πω όμως ότι δεν δίνω δεκάρα (κι ας ζω σε τουριστική περιοχή). Ας βγει κάτι καλό από όλα αυτά κι ας μην πατήσει άνθρωπος φέτος στην Ελλαδα. Αλλά έτσι ήμασταν πάντα.. κοντόφθαλμοι. Να ναι η τσέπη μας καλά έστω και για δυο μήνες και έχει ο Θεός. Μόνο που τώρα απ' ότι φαίνεται, ο Θεος κι αν έχει, άλλο δεν δίνει. Το μήνυμα είναι σαφές.. η κατάσταση στα χέρια μας και το μέλλον δικό μας. Δεν θα πω «τα 'λεγα», όμως μου προκαλεί αηδία να βλέπω άτομα βολεμενα που την ψήφο την είχαν έτοιμη σε κάθε εκλογική περίοδο και έσπευδαν να σφίξουν χέρια διαφόρων πολιτικών και υποστήριζαν με πάθος το κόμμα τους, τώρα να επαναλαμβάνουν κλισέ που γίναν ξαφνικά της μόδας του τύπου «όλοι ίδιοι είναι», «δεν ξαναψηφίζω κανέναν τους» κλπ κλπ. Έπρεπε δηλαδή να σας το δείξουν τα κανάλια για να το καταλάβετε; Επιτέλους ξεκολλήσαμε από τις τηλεοράσεις μας και είδαμε πως η αλήθεια είναι στους κατακλεισμένους από εμάς τους ίδιους δρόμους. Ήταν αναπόφευκτη αυτή η ώρα που ο πολιτης ο απλός και όχι μόνο ο «γνωστός-άγνωστος-κουκουλοφόρος-ταραξίας» θα έπαιρνε τα όπλα και θα πυροβολουσε αυτούς που τον πυροβολούν. Ας μην κάνουμε πίσω τώρα. Και μην ξεχνάμε ότι η αλυλεγγύη είναι το μόνο που μπορεί να μας βοηθήσει. Το περιτύλιγμα της μέχρι τώρα συγκαλυμμένης δικτατορίας πέφτει και γίνεται ολοφάνερο σε τι επιφάνεια κοιμόμασταν όλο αυτόν τον καιρό. Άξιοι της μοίρας μας; Ίσως. Τώρα όμως ξέρουμε και ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Keep rocking..

"Double meaning.."


Σαν χθες, σαν σήμερα
Πεθαινα στα μάτια σου γλυκά
Κι έμενα εδώ στο τίποτα
Γεμάτος με μια ανείπωτη χαρά
"Μην κλαις" μου έλεγες
Και ξαπλωνες στο πλάι μου γλυκά
Σαν χθες, σαν σήμερα
Η μέρα που γεννήθηκα ξανά

Σαν χθες, σαν σήμερα
Ξημέρωνε στα μάτια σου η χαρά
Σαν χρόνου μίλημα
Ψιθύριζες τραγούδια παιδικά
"Μην κλαις" μου έλεγες
"Το αύριο σαν αύριο περνά"
Σαν χθες, σαν σήμερα
Η μέρα που γεννήθηκα ξανά

Σ' αυτόν τον κόσμο που φοβάται
Να αγγίξει τη φωτιά
Σ' αυτόν τον κόσμο που λυπάται
Γι' αυτά που είναι μακριά

Ο,τι αξίζει είσαι εσύ

Μην κλαις, στ' ορκίζομαι
Στο πλάι σου θα έσβηνα ξανά