"Soundtrack of the day.. (13-09-2012)"

MAYBESHEWILL - I WAS HERE FOR A MOMENT, THEN I WAS GONE

 01. Opening
02. Take This To Heart
03. Red Paper Lanterns
04. Critical Distance
05. Accolades
06. An End To Camaraderie
07. Words For Arabella
08. Farewell Sarajevo
09. Relative Minors
10. To The Skies From A Hillside

DEAD CAN DANCE - ANASTASIS

01. Children of the Sun
02. Anabasis
03. Agape
04. Amnesia
05. Kiko
06. Opium
07. Return of the She-King
08. All in Good Time

KATATONIA - DEAD END KINGS

01. The Parting
02. The One You Are Looking For Is Not Here
03. Hypnone
04. The Racing Heart
05. Buildings
06. Leech
07. Ambitions
08. Undo You
09. Leathen
10. First Prayer
11. Dead Letters

THE SMASHING PUMPKINS - OCEANIA

01.Quasar
02.Panopticon
03.The celestials
04.Violet rays
05.My love is winter
06.One diamond, one heart
07.Pinwheels
08.Oceania
09.Pale horse
10.The chimera
11.Glissandra
12.Inkless
13.Wildflower

IRON MAIDEN - ROCK IN RIO

CD1:
01) Intro
02) The Wicker Man
03) The Ghost of the Navigator
04) Brave New World
05) Wrathchild
06) 2 Minutes to Midnight
07) Blood Brothers
08) Sign of the Cross
09) The Mercenary
10) The Trooper
CD2:
11) Dreams of Mirror
12) The Clansmen
13) The Evil that Men Do
14) Fear of the Dark
15) Iron Maiden
16) Number of the Beast
17) Hallowed By The Name
18) Sanctuary
19) Run to the Hills




Enjoy!..

Αλληλεγγύη στο Indymedia!

To indymedia ήταν η πρώτη πλατφόρμα διαδικτυακής ενημέρωσης στην οποία δημοσίευαν μη-δημοσιογράφοι και δεν είχαν πρόσβαση οι εταιρίες πολύ πριν από τα social media.

Κέντρα indymedia βρίσκονται σε περισσότερες από 80 χώρες και προσφέρουν συνεχή ενημέρωση σε θέματα κινημάτων,οικολογίας, πολιτικής θεωρίας και πρακτικής, κρατικής καταστολής.

Αν έχεις ιστολόγιο ή ενημερώνεσαι από τα social media δήλωσε και εσύ την αλληλεγγύη σου στοindymedia  ΕΔΩ 

***

Οι γνωστοί ξεπουλημένοι στη ΝΔ πρώην βολευτές Πλεύρης-υιός και Μπουμπούκος του ΛΑΟΣ προσπαθούν να πραγματώσουν το παλιό τους όνειρο, να κλείσει το athens.indymedia. …

Μάθαμε πως κατέθεσαν την παρακάτω καταγγελία στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και βγάλανε και μιά φωτογραφία με το Σφακιανάκη για νάχουν να το θυμούνται.

Οπως φαίνεται στην καταγγελία-που είναι γνωστή μόνο η 1η σελίδα, αναφέρονται   στην προκήρυξη των FAI-IRF στο http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1417170  που έχει ένα υστερόγραφο:

“Υ.Γ. Και ίσως από τα ελάχιστα ευχάριστα γεγονότα αυτού του καλοκαιριού η θέα του ψόφιου βλάκα στην Πάρο. Η βλακεία του έφτασε σε τέτοια επίπεδα που θυσίασε την ζωή του για μερικά χιλιάρικα που μόλις είχαν ληστευτεί από μια ΤΡΑΠΕΖΑ! Αυτό είναι το μέλλον που περιμένει τους ρουφιάνους-πολίτες που φοράνε με βιασύνη την στολή του μπάτσου και παριστάνουν τον ήρωα. “

Το μήνυμα είναι σαφές, “πρέπει νάσαι βλάκας να υπερασπίζεσαι τα λεφτά μιας τράπεζας”, αυτό καταγγέλλουν και οι FAI, αυτό το λέμε όλοι !

Δεν μας είναι πρωτόγνωρη η νέα απόπειρα φίμωσης του συγκεκριμένου μέσου. Πέρυσι, οι ίδιοι κύκλοι εξουσίας προκάλεσαν τη δίκη των πρυτάνεων και έσπασαν τα μούτρα τους. Ξανά το 2009, άλλη απόπειρα είχε τα ίδια αποτελέσματα.

Τα δύο κοινοβουλευτικά καθάρματα κρύβουν πίσω τους το κράτος που προσπαθεί να  αποτρέψει κοινωνικές εκρήξεις σε μια κοινωνία που έχει δεχτεί απανωτά χτυπήματα. Τα  πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες με συνδυασμένες επιθέσεις μπάτσων και φασιστών υπηρετούν τον ίδιο σκοπό:

Να μετριάσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις που έτσι κι αλλιώς περιμένουν

…και φοβούνται το athens.indymedia, μιά απλή ιστοσελίδα !

Μετά τον ασφυκτικό διοικητικό έλεγχο, τη χρεωκοπία κάποιων, την πλήρη οικονομική εξάρτηση μέσων ενημέρωσης, τη δημιουργία σειράς νόμων που περιορίζουν τη διάδοση “επικίνδυνων” ιδεών, δεν μας ξαφνιάζει η νέα τους απόπειρα, που είναι συνέχεια άλλων.
Το Indymedia βρίσκεται σε λειτουργία από το 2000 υπηρετώντας χωρίς ίχνος οικονομικού ή άλλου κέρδους την αδέσμευτη ενημέρωση, την εναλλακτική πληροφόρηση, την διάδοση ειδήσεων και απόψεων από τα κάτω, σε εθελοντική βάση.

Για μας είναι ένα ακόμη μέσο αντι-πληροφόρησης που εμπιστευόμαστε, χρησιμοποιούμε και θα στηρίξουμε με κάθε τρόπο, γνωρίζοντας πως διαβάζουμε τις αναρτήσεις απλών ανθρώπων, ομάδων και συλλογικοτήτων που αποδέχονται την πολιτική χρήσης του. Μέσα από αυτό μάθαμε ειδήσεις και διαβάσαμε απόψεις που δεν υπάρχουν αλλού, επικοινωνήσαμε, βριστήκαμε και ζυμωθήκαμε με άλλους που έχουν τα μάτια και την προσοχή προς την κοινωνία, επίκεντρο τον άνθρωπο και μέλημα την κοινωνική πάλη, χωρίς να δούμε κανένα “αδίκημα των διαχειριστών”, καμία “προώθηση πράξης βίας, βανδαλισμών και καταστροφών” και καμία “προώθηση τρομοκρατικής ενέργειας”, όπως γράφουν αυτά τα βολευτικά φυντάνια.

Η μικρή συλλογικότητα που γράφει εδώ θα στηρίξει το athens.indymedia και κάθε άλλο μέσο που η εξουσία προσπαθεί να φιμώσει, με κάθε πρόσφορο τρόπο.

 Πηγή:   http://ergasiakodeltio.wordpress.com

"Άκου, Ελληνάκο.."

Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι δικό μου, ούτε έχω δικαιώματα σε αυτό. Δίνεται όμως το ελεύθερο να διαδοθεί ανοιχτά και να προσυπογραφεί από όποιον συμφωνεί. Προσυπογράφω λοιπόν ελπίζοντας να τύχει προσοχής...


«Περήφανε» Ελληναρά, αυτό το κείμενο απευθύνεται σ’ εσένα. Εσένα που ξαφνικά πιστεύεις πως…ξύπνησες!
Εσένα που θεωρείς πως ξύπνησες τοποθετώντας την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού σου και σαν avatar στο facebook. Εσένα που ξαφνικά αντιλήφθηκες πως… σε πούλησαν οι «αλήτες – προδότες – πολιτικοί», αλλά φυσικά ξαναπήγες να τους ψηφίσεις ώστε να αποκρούσεις τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και να προστατεύσεις τις καταθέσεις που δεν έχεις από τον «κίνδυνο της εξόδου της Πατρίδας από το ευρώ και την άτακτη χρεοκοπία». Εσένα που πιστεύεις πως πίσω απ’ το κάθε τί κρύβεται μια μυστική συνωμοσία Εβραίων και μασόνων, που κοιτάς τον ουρανό κάθε τρεις και λίγο για να δεις αν «μας ψεκάζουν ή όχι», που επικροτείς την βία κατά των μεταναστών που «σου παίρνουν τις δουλειές»…

Εσένα ρατσιστή που επιδιώκεις να συνδέσεις το όνομα του τόπου στον οποίο γεννήθηκε η Δημοκρατία και πρωτοδοκιμάστηκε η αυτοκυβέρνηση, με τον μιλιταρισμό, και την ξενοφοβία. Εσένα που αφού μάσησες απλωμένος στην ξαπλώστρα τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, θυμήθηκες πως πρέπει «να επιστρέψουν τα κλεμμένα». Εσένα που ξαφνικά θέλεις να «ξεβρωμίσει ο τόπος», να δίνεται φαγητό «μόνο σε Έλληνες», να γίνονται μεταγγίσεις αίματος «μόνο σε Έλληνες», αφού βέβαια ξεζούμισες πρώτα μετανάστες στα χωράφια, στα εργοστάσια, στα δημόσια έργα, αλλά και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, να ξεσκατίζουν την ανήμπορη μάνα σου και να αισθάνεσαι οσιομάρτυρας που παραχωρούσες μια τρίωρη έξοδο την Κυριακή… Εσένα που αντιμετωπίζεις ως εχθρούς τους αριστερούς και τους αναρχικούς, αλλά ποτέ δεν κάθισες να διαβάσεις τι στο διάολο μπορεί να λέει αυτός ο Μαλατέστα, ή εκείνος ο Μαρξ, ή η άλλη, η Έμμα Γκόλντμαν, αλλά αρκέστηκες να αναμασάς από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου τις χιλιοειπωμένες παπαριές της ακροδεξιάς για «ανθέλληνες», «άπλυτους» κτλ. Αλήθεια…ποιός μισεί τη χώρα στην οποία γεννήθηκε; Αυτός που χρόνια τώρα αγωνιζόταν στους δρόμους για ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερίες, ισότητα, ισονομία, δικαιοσύνη ή αυτός που σχημάτιζε λακκούβες στους καναπέδες παρακολουθώντας reality και τσόντες;

Σ’ ακούω να γελάς ειρωνικά… «περήφανε» Ελληναρά του πληκτρολογίου! Σε βλέπω να σερφάρεις στο διαδίκτυο από το πρωί μέχρι το βράδυ, να σχολιάζεις σε κάθε ανάρτηση και όποτε σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου, να μιλάς για την «Πόλη» που «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δική σου θα ‘ναι»! Να κάνεις λόγο για τις «προφητείες του Γέροντα Παίσιου», να μιλάς για Ορθόδοξα και Βυζαντινά μεγαλεία και ταυτόχρονα να εκθειάζεις τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη – τι τρομερός συνδυασμός! Αρχαία Ελλάδα και Βυζάντιο… (από τη μια η δημοκρατία και από την άλλη ο θεοκρατικός σκοταδισμός… ή μάλλον σκοταδισμός και στις δύο περιπτώσεις, μιας και δεν είσαι σε θέση ν’ αντιληφθείς ούτε καν την φιλοσοφική δημοκρατική σκέψη των αρχαίων Αθηναίων, και απεναντίας, φετιχίζεσαι είτε με εικόνες του Λεωνίδα είτε με έναν από τους μεγαλύτερους σφαγείς της αρχαιότητας, τον Μέγα Αλέξανδρο)!

Που ήσουν λοιπόν τιμητή της αριστεράς και της αντιεξουσίας; Ενδεικτικά και μόνο ερωτώ τα παρακάτω:

Πού ήσουν όταν ψηφίστηκε ο νόμος [1] περί κηρύξεως μιας απεργίας παράνομης και καταχρηστικής και πότε συνειδητοποίησες ότι σ’ αυτή την χώρα, εδώ και 30 χρόνια, δεν υπήρξε ούτε μία σημαντική ή δυναμική απεργία που να μην κηρύχθηκε παράνομη ή/και καταχρηστική[2] από κάποιο ελληνικό δικαστήριο; Γιατί τώρα παραπονιέσαι που είσαι άνεργος, που σε θεωρούν «συνεργάτη» και δεν έχεις άδειες, επιδόματα, αποζημίωση απόλυσης κλπ.; Πότε αγωνίστηκες στον χώρο της δουλειάς σου; Πότε προσπάθησες να συνδικαλιστείς αυτο-οργανωνόμενος, μακριά από πουλημένες ή ανίκανες συνδικαλιστικές ηγεσίες ή εργατοπατέρες; Πού ήσουν όταν εργάτες απολύονταν στην προσπάθεια τους να ιδρύσουν σωματείο στα εργοστάσια και τις εταιρίες; Και ποιό ρόλο είχες, αλήθεια, στις απεργίες; Του απεργού, ή μήπως του απεργοσπάστη;

Πού ήσουν το Φλεβάρη του 1991, όταν οι εργαζόμενοι της ΕΑΣ (νυν ΕΘΕΛ) ξεκίνησαν απεργία διαρκείας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ήταν βγαλμένα απευθείας απ’ τις σημειώσεις της Θάτσερ και του Ρήγκαν; Όταν στις 21 Μάρτη του ’91 τα ΜΑΤ γνώρισαν τι θα πει εργατική αντίσταση από πρώτο χέρι ή όταν τον επόμενο χρόνο οι ίδιοι εργαζόμενοι κατέλαβαν κάθε αμαξοστάσιο, περιφρούρησαν την απεργία σε κάθε αφετηρία και στάση και πέτυχαν να μην κυκλοφορήσει κανένα λεωφορείο, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ, τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών; Ήσουν κάποιος από τους φουρνάρηδες που τους έδιναν δωρεάν ψωμί, ή κάποιος από τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς που προσέφεραν δωρεάν μαθήματα στα παιδιά τους ή έστω κάποιος από τους 40.000 που στήριξαν τους απεργούς σε συναυλία αλληλεγγύης στο στάδιο της ΑΕΚ;

Πού ήσουν όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη άρχισε τις ιδιωτικοποιήσεις το 1992, ξεπουλώντας την ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ, αρχίζοντας μια τακτική που τότε επικροτούσες επειδή το Δημόσιο σου φαινόταν «υδροκέφαλο» και για όλα έφταιγαν πάντα και μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ τώρα, που ξεπουλιούνται τα πάντα, από ενεργειακές πηγές και υπηρεσίες μέχρι νοσοκομεία, φωνάζεις επειδή η κόρη σου είναι κατά 99% μέσα στους 150.000 δημοσίους υπαλλήλους που θ’ απολυθούν ως περιττοί σε μία χώρα που έχει το μικρότερο δημόσιο τομέα και τους πιο κακοπληρωμένους δημοσίους υπαλλήλους από όλες όσες την κατηγορούν για «υπέρογκο Δημόσιο Τομέα»;

Ξέρω! Ναι για τότε ξέρω! Ήσουν στα συλλαλητήρια του «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», ανεμίζοντας ένα ριγέ γαλανόλευκο πανί με ένα σταυρουδάκι. Καταλαβαίνεις πόσο μακριά νυχτωμένος ήσουν όταν είχαν αρχίσει ήδη να σου κλέβουν τη ζωή κι εσύ φορούσες μια περικεφαλαία ενώ ήσουν έτοιμος να πάθεις εγκεφαλικό σκεφτόμενος ότι κάποιοι «γυφτοσκοπιανοί» (γειά σου ρε Άριε Έλληνα…!) τόλμησαν ν’ αμφισβητήσουν την ελληνικότητα του Βουκεφάλα και του αναβάτη του;

Αλήθεια, τί έκανες όταν το 1992 οι ασφαλιστικές εισφορές εκτοξεύτηκαν ενώ, με τον πρώτο ασφαλιστικό νόμο, οι ασφαλισμένοι χωρίστηκαν στους «πριν την 1.1.1993» και στους «μετά την 1.1.1993», με τους τελευταίους να είναι γνωστό ήδη από τότε, πριν από 19 χρόνια, ότι αν ποτέ έφταναν να συνταξιοδοτηθούν θα έπρεπε να ζήσουν με χρήματα που δεν φτάνουν ούτε για φαγητό 10 ημερών; Τώρα που μειώθηκε στο ήμισυ η σύνταξη του γέρου σου, μήπως αναρωτιέσαι αν είσαι και εσύ συνυπεύθυνος που αντί να αντισταθείς τότε, προτίμησες να ρεφάρεις με τζογαρίσματα σε αεριτζίδικες επιχειρήσεις και σε χρηματιστήρια;

Και όταν οι πολιτικοί που ψήφισες με υπερηφάνεια (και μυαλό) παγωνιού, επικύρωναν την Συνθήκη του Μάαστριχτ, γιατί δεν μπήκες καν στον κόπο να μάθεις τί αφορούσε και πώς θα επηρεαζόταν η ζωή σου και η ζωή στην χώρα που ζεις; Δεν σου πέρασε από το μυαλό ότι ο Νεοφιλελευθερισμός δεν έχει χώρο στην βάρκα του παρά μόνο για ελάχιστους; Πώς σου ήρθε ότι εσύ θα ήσουν μέσα σ’ αυτούς; Επειδή ήσουν το καλό παιδί και ψήφιζες καμαρωτά; Επειδή δεν απεργούσες ή επειδή ανέμιζες όλο χαρά την γαλάζια και πράσινη σημαία; Επειδή δεν ήξερες τι σημαίνει πορεία διαμαρτυρίας, πίστεψες ότι θα σε λυπηθούν εσένα και την οικογένειά σου… ;

Όταν ο Σημίτης και οι φίλοι του σε έβαλαν να παίξεις στο χρηματιστήριο γιατί ήσουν τόσο αδικαιολόγητα αμόρφωτος ή αφελής ώστε να πιστέψεις ότι «όλοι μπορούν να πλουτίσουν έτσι»; Υποτίθεται ότι σπούδασες, ναι; Πώς δεν κατάλαβες κάτι που ακόμα και ένα παιδί του δημοτικού θα υποπτευόταν; Υπήρξες κυρίως ηλίθιος, κυρίως κάθαρμα ή και τα δύο μαζί;

Μπορείς να μου εξηγήσεις με δικά σου λόγια, γιατί το 1998 πανηγύριζες σε κατάσταση ιερής μανίας επειδή ανατέθηκαν στην χώρα οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004, λες και ήταν δύσκολο να φανταστείς, ότι με την μίζα και την γνωστή μαφία που εκμεταλλεύεται τέτοιου είδους παγκόσμια happenings…, θα πλούτιζε μια μικρή ντόπια και μη, μειοψηφία, ενώ έμπαιναν οι βάσεις για την πιο βαθιά εξαθλίωση του λαού σε μια χώρα που σπαταλούσε σαν νεόπλουτος μικροαστός; Από που σκέφτηκες ότι θα βγουν αυτά τα λεφτά; Από το μαγικό καπέλο του Σημίτη ή της Αγγελοπούλου ή από την δική σου τσέπη και πάνω στα πτώματα των μεταναστών εργατών που τότε, για χάρη της Ολυμπιάδας ήταν εργάτες, ενώ μετά μεταμορφώθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη σε «λαθρομετανάστες»;

Πού ήσουν τον Ιούνη του 2003, όταν στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πόρτο Καρράς της Χαλκιδικής 25.000 άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στις ολιγαρχίες αυτού του πλανήτη; Όταν αναρχικοί συγκρούονταν με τα ΜΑΤ, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το κτίριο της συνεδρίασης, προσπαθώντας να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό;

Που ήσουν από το Μάη 2006 ως τον Απρίλη 2007, όταν δεκάδες χιλιάδες φοιτητές κατέλαβαν τα πανεπιστήμια όλης της χώρας, ρισκάροντας ή και χάνοντας εξάμηνα από τις σπουδές τους, ώστε να αποτρέψουν την ψήφιση του νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που πρότεινε η Γιαννάκου ; Όταν οι φοιτητές κατέβαιναν καθημερινά στους δρόμους, αντιμετωπίζοντας την κρατική καταστολή, μέσα από ποιά φωνή εκφραζόσουν τότε ενάντια στους φοιτητές και τις διεκδικήσεις τους, αν όχι από τη ΔΑΠάρα της Μυκόνου;

Όταν οι δάσκαλοι απεργούσαν επί 35 ημέρες διεκδικώντας ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο και τους χτυπούσαν τα ΜΑΤ σε καθημερινή βάση, γιατί χαιρόσουν; Επειδή πίστευες ότι το δημόσιο σχολείο ήταν για φούντο έτσι κι αλλιώς αφού είχε γεμίσει με παιδάκια μεταναστών; Τώρα γιατί γκρινιάζεις που το παιδί σου θα μπει σε μία τάξη 25 τ.μ. μαζί με άλλα 40 παιδιά;

Πού ήσουν όταν βγήκε στη φόρα το σκάνδαλο του Bατοπαιδίου, της Siemens, του παραδικαστικού κυκλώματος, των υποκλοπών, των βασανιστηρίων κατά των Αφγανών και τωναπαγωγών των Πακιστανών ; Χαίρεσαι ακόμα που οι μπάτσοι αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών; Σου λέει κάτι ότι από την εποχή του Μελίστα [3], οι μόνοι ποινικοί που έχουν πλήρη ασυλία σ’ αυτήν την χώρα που αποκαλείς ακόμα Πατρίδα, είναι οι μπασκίνες (και, εσχάτως, και οι νεοναζιστές);

 

Πού ήσουν όταν το Κράτος έβαφε τα χέρια του με αίμα; Όταν δολοφονούσε τον Μιχάλη Καλτεζά, πυροβολώντας τον πισώπλατα. Όταν ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, της νεολαίας της σημερινής κυβερνητικής παράταξης, δολοφόνησε χτυπώντας με λοστό στο κεφάλι το Νίκο Τεμπονέρα, κατά τη διάρκεια κατάληψης ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε Υπουργού Παιδείας, Βασίλειου Κοντογιαννόπουλου. Όταν σκότωνε εν ψυχρώ τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Όταν όλοι εμείς ήμασταν στο δρόμο, ενάντια στο Κράτος της Καταστολής και της Τρομοκρατίας, εσύ που ακριβώς βρισκόσουν;

Πού ήσουν πέρσι όταν ο κόσμος προσπαθούσε να συνδιαμορφώσει προτάσεις μέσα από λαϊκές συνελεύσεις; Μούντζωνες τη Βουλή φορώντας μια γαλανόλευκη σαν μπέρτα και έτρωγες καλαμποκάκι; Όταν στα τέλη του περσινού Ιούνη χιλιάδες διαδηλωτών δέχτηκαν τη βίαιη καταστολή της Αστυνομίας, εσύ βοηθούσες πρόθυμα σαν παρακρατικός ακροδεξιός ή έβριζες για την καταστροφή των μαρμάρων του κέντρου απ’ αυτούς που θες ν’ αποκαλείς κουκουλοφόρους; Τον Φλεβάρη του ’12, θρηνούσες για την πυρκαγιά στο Αττικόν ή σήκωνες την πέτρα ενάντια στα χακί τάγματα ασφαλείας; Αλήθεια, πότε επιτέλους θα σταματήσεις να μασάς την καραμέλα της Μαρφίν, αποδίδοντας σε χιλιάδες ανθρώπους το εσκεμμένο ή όχι έγκλημα ενός-δύο-τριών ανθρώπων;

Και κάτι ακόμα: Τώρα πού είσαι; Τώρα που κατηγορείς για τα πάντα τους πάντες και τα πάντα, από τον Σόρος έως τους εξωγήινους, αλλά κυρίως βέβαια τους «κουκουλοφόρους, ανθέλληνες, προδότες, αναρχικούς των Εξαρχείων» και τους «ξένους – που – ήρθαν – και – σου – πήραν – την – χώρα». Είσαι έστω και τώρα ελάχιστα συγκεντρωμένος ώστε να καταλάβεις ποιός είναι ο εχθρός και ποιός ο φίλος και ο σύμμαχος; Τι ρωτάω; Εσύ είσαι έτοιμος, στο όνομα της Πατρίδας… να ψηφίσεις ακόμα και τα παιδιά του Αδόλφου…

Δεν σου γράφω για να σε αφορίσω – δεν είμαι παπάς εξάλλου. Ούτε για να αποδείξω αυτάρεσκα πως εγώ είμαι ο αγωνιστής που δεν ευθύνεται για τίποτα κι εσύ αυτός που αξίζει να κοιμηθεί όπως έστρωσε. Σου γράφω για να διαλύσω, όσο μπορώ, αυτό το τοπίο της ανορθολογικής ομίχλης που έχεις δημιουργήσει στον ορίζοντα σου. Προσπαθώ, αναλαμβάνοντας κι εγώ τις δικές μου ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, να κόψω το δέντρο, που μας κρύβει το δάσος. Κατάλαβε το, κι εμπέδωσε το, πως είτε το θέλουμε είτε όχι μαζί θα συνεχίσουμε στο δρόμο της εξαθλίωσης ή μαζί θα αγωνιστούμε για ν’ αλλάξουμε ριζικά ό,τι στρεβλό δημιουργήσαμε ή αφήσαμε να δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Αν επιλέξεις να συγκρουστείς μαζί μου, γυρίζοντας την πλάτη στα πραγματικά σου προβλήματα, να ξέρεις πως έχω κι εγώ την ψυχή να συγκρουστώ, ενάντια σε κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς εξουσίας και καταπίεσης. Άλλωστε δεν θα ‘ναι η πρώτη φορά για μένα. Και θα το κάνω. Γιατί απαιτώ να ζήσω ελεύθερος και ως ίσος μεταξύ ίσων. Αλλά, προτεραιότητα μου είναι να είσαι δίπλα μου, κι εγώ σ’ εσένα.

Σημειώσεις

1.  Ν.1264/1982 ο οποίος τροποποιήθηκε κυρίως με τον Ν.1915/1990.
2. Μια απεργία θεωρείται παράνομη όταν κηρύχθηκε χωρίς την τήρηση των διατυπώσεων κήρυξης που προβλέπονται στο νόμο, ενώ καταχρηστική όταν, παρόλο που κηρύχθηκε σύμφωνα με τις τυπικές προϋποθέσεις, θεωρείται ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η προσφυγή σε απεργία υπερβαίνει προφανώς τον κοινωνικό ή και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος των εργαζομένων να επιδιώξουν με αυτή την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός τους. Η κρίση περί παρανομίας και καταχρηστικότητας υπάγεται στην αρμοδιότητα των δικαστηρίων τα οποία σχεδόν ποτέ δεν έκριναν απεργία νόμιμη ή μη καταχρηστική…
3. Ο αστυνομικός που πυροβόλησε εν ψυχρώ τον Μιχάλη Καλτεζά την 17.11.1985

"Παράξενο ταξίδι.."

Κάνω ένα παράξενο ταξίδι..Ένα από τα πολλά παράξενα ταξίδια που κάνω τελευταία.Περνάω από χιονισμένα χωριά και τοπία που δεν μοιάζουν με τίποτα που έχω ξαναδεί.Θυμάσαι που σου έλεγα ότι ποτέ δεν είμαι τυχερός με το χιόνι;Ότι όπου κι αν πάω,είναι σαν να με αποφεύγει;Η τύχη τελικά με αποζημίωσε.Καθώς λοιπόν βλέπω όλες αυτές τις χιονισμένες εκτάσεις,μόνο μια σκέψη περνά από το μυαλό μου:μακάρι να τις βλέπαμε μαζί..

Φαντάζομαι ότι κάθεσαι δίπλα μου και μοιράζεσαι τον ενθουσιασμό μου γελώντας και λέγοντάς μου ότι κάπου εδώ θα ήθελες να μέναμε.Κι εγώ σε κοιτάζω με μάτια βουρκωμένα και δεν λέω τίποτα,γιατί ξέρω ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να περιγράψω το μεγαλειώδες συναίσθημα που με κατακλύζει απλά γιατί έκανα κι εγώ την ίδια ακριβώς σκέψη.Τώρα όμως τα μάτια μου βουρκώνουν γιατί η θέση δίπλα μου μένει άδεια και τα όνειρα ατελή.

Θυμάσαι όταν ήρθες στη Σπάρτη να με δεις και σου πήρα το μπαλόνι-καρδιά από μια γυναίκα που γυρνούσε όλη την Ελλάδα ντυμένη κλόουν πουλώντας καρδιές;Μου έδωσε και μαρκαδόρο για να σου γράψω αφιέρωση.Μας είχε κάνει τρομερή εντύπωση το κουράγιο της να ταξιδεύει μόνη,οξύμωρα πουλώντας καρδιές σε ερωτευμένους.Θυμάσαι τι σου είχε πει;"Είσαι πολύ τυχερή που τον έχεις!".Τι ειρωνεία!..

Ή τότε που ήμουν άρρωστος και ήμασταν στο σπίτι μου..Πόσο απολάμβανες που με φρόντιζες..Και πόσο χάρηκες που βρήκες τρόπο να στύψεις το μήλο και να το βάλεις σε χυμό!Και τι συζητήσεις κάναμε μπροστά στο τζάκι..Όλα τα σχέδια στο πάτωμα.Γιορτή!Ίσως χανόμαστε επειδή δεν κάνουμε σχέδια πιο συχνά.Επειδή προτιμάμε να αναλωθούμε σε μικρότητες,παρά να αφιερωθούμε στο μεγαλείο της αγάπης μας.

Μ'αυτά και μ'αυτά,τώρα δεν ξέρω αν είσαι ακόμα εκεί ή αν έφυγες.Μου είπες ότι θα είσαι για πάντα εκεί,όμως τα λόγια είναι σαν τα λουλούδια..στο κρύο μαραίνονται.Αν είχα μια ευχή,αυτή θα ήταν να μου έδινες το χέρι σου και να σε ταξίδευα.Να έβλεπες ό,τι σου δείχνω.Ότι έχεις όλους τους λόγους να χαμογελάς,γιατί δεν αφήνω ούτε ένα δάκρυ να κυλήσει στο πρόσωπό σου.Ότι ο χρόνος είναι με το μέρος μας γιατί είμαστε μαζί και όσο είμαστε μαζί,η ζωή είναι ευλογία.Ότι δεν είμαι μακριά σου και ποτέ δεν ήμουν γιατί την απόσταση δεν τη μετράω σε χιλιόμετρα κι έτσι την έχω μηδενίσει.Γιατί κάθε στιγμή σε νιώθω δίπλα μου.Ό,τι βλέπω,το βλέπεις κι εσύ.Ό,τι εισπράττω,το εισπράττεις κι εσύ μαζί μου.Κατοικείς μέσα μου κι έτσι δεν υπάρχω χωρίς εσένα.Κι αν με αφήσεις,θα γίνεις φάντασμα που θα στοιχειώνει το κορμί μου για πάντα.

Αν είχα μόνο μια μέρα μαζί σου,θα σε πήγαινα στη θάλασσα που τόσο σου αρέσει.Δεν θα άφηνα το χέρι σου ούτε για μια στιγμή και τα μάτια μου θα ήταν κολλημένα πάνω σου.Θα καθόμουν ξύπνιος μαζί σου όλη νύχτα και θα σου μιλούσα για ό,τι μας κυριεύει.Και ύστερα θα πουλούσα την ψυχή μου για να παγώσουμε για πάντα σ'εκείνη τη νύχτα.Και δεν θα ξημέρωνε ποτέ.Τίποτα δεν θα μας διέκοπτε.Ο χρόνος θα έπαιρνε μια καινούρια μορφή ειδικά για μας.Δεν θα γερνούσαμε ποτέ και η ζωή θα στροβιλιζόταν ολόγυρά μας μέχρι που όλα θα γίνονταν εμείς.

Τι άλλο να γράψω με ένα δανεικό στιλό στο τρένο;Έτσι κι αλλιώς το χαρτί θα λιώσει και οι λέξεις θα σβήσουν.Όσο κι αν σε αγγίζουν τώρα που τις διαβάζεις,όση δύναμη κι αν έχουν πάνω σου αυτή τη στιγμή,κάποτε θα χαθούν και δεν θα υπάρχουν ούτε σαν ανάμνηση.Τίποτα δεν κρατάει σε αυτόν τον κόσμο των πεπερασμένων πραγμάτων.Όλα είναι φτιαγμένα για να τελειώσουν,να πεθάνουν,να σβηστούν και να ξεχαστούν.Εμείς όμως είχαμε (έχουμε;) την ευκαιρία να μείνουμε για πάντα.Γιατί όταν μοιράζεσαι αγνή και ωμή αγάπη,γίνεσαι αιωνιότητα και η αιωνιότητα γίνεται εσύ.Τα πάντα κλείνονται σε μια αγκαλιά μας και έτσι αγκαλιασμένοι χαραζόμαστε στο πέπλο του χρόνου..

AMOS LEE-HELLO AGAIN

"Why are you running away?.."

Lyrics:

Ooooh Babe

Don't leave me now

Don't say it's the end of the road

Remember the flowers I sent

I need you Babe

To put through the shredder

In front of my friends

Ooooh Babe

Don't leave me now

How could you go?

When you know how I need You

To beat to a pulp on a Saturday night

Ooooh Babe

Don't leave me now

How can you treat me this way

Running away

Ooooh Babe

Why are you running away?

Ooooh Babe!

"The edge of things to come.."

Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται

δίχως εμφανείς λόγους

Ό,τι εκσφενδονίζεται στο μηδέν

δίχως ουρές και ίχνη

Ό,τι υπάρχει από σύμπτωση

δίχως να καυχιέται γι'αυτό

δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί

για πάντα να μην καυχιέται γι'αυτό

*****

Ο χαμένος καιρός δε χάνεται
Οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
Κάποιος θεός τις συμμαζεύει
Ζητά πίστη για λύτρα
Και μεις πληρώνουμε

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας

Τα δάκρυα σαν εξατμίζονται δε χάνονται
Η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
Κάποιος θεός τη συγκεντρώνει
Ζητά δύναμη για λύτρα
Και μεις πληρώνουμε

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας

Τα όνειρα που εγκαταλείψαμε
Τα λόγια που δεν είπαμε
Τα απραγματοποίητα θαύματα
Οι γιορτές που αναβλήθηκαν
Οι αστερισμοί που αγνοήθηκαν
Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
Δεν χάθηκαν
Κάποιος θεός τα φροντίζει

Όλα τελικά
Επιστρέφουν σε μας

(Γ. Αγγελάκας, Σάλια,μισόλογα και τρύπιοι στίχοι,1995)

"Τελευταία φορά.."

"..Καθίσαμε στο μπαλκόνι και όλα ήταν όπως πάντα.Η ίδια ώρα,οι ίδιες καρέκλες,οι ίδιοι καφέδες πάνω στο ίδιο τραπέζι.Ήμουν συντετριμμένος.Πόσες φορές είχαμε καθίσει εκεί απολαμβάνοντας τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μας..Και εκείνη ήταν η τελευταία.Η τελευταία φορά που καθόμασταν στο απογευματινό αεράκι μυρίζοντας τα καλοκαιρινά αρώματα.Πόσο αφελείς ημασταν να πιστεύουμε ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα;Πόσο ανόητοι να θυσιάζουμε τις πολύτιμες στιγμές μας στο βωμό αυτής της αδικαιολόγητης πεποίθησης;Κοιτούσα λοιπόν τα πάντα γύρω μου.Τα αντικείμενα τοποθετημένα με τον ίδιο τρόπο όπως πάντα,τη θάλασσα,τα δέντρα,τα λίγο πιο μακρινά σπίτια.Όλα θα ήταν εκεί και αύριο.Η απουσία σου δεν θα άγγιζε εκείνο το περιβάλλον από άψυχα στοιχεία.Εγώ όμως θα έπρεπε από αύριο να τα βλέπω μόνος μου.Δεν μπορούσα να αποφύγω τη σκέψη ότι όλη αυτή η θλίψη δεν ήταν αναγκαία.Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι τελείως διαφορετικά.Να μην χρειάζεται να το περάσουμε αυτό.Και όλα αυτά με έναν πολύ απλό τρόπο.Μια μικρή αλλαγή στη θέση της μελάνης στο χαρτί.Πόσα πολλά μπορεί να εξαρτηθούν από κάτι τόσο μικρό όσο το τι θα γράψεις σε ένα ηλίθιο δημόσιο έγγραφο;
Η σκέψη μου πήγε σε εκείνο το καφέ.Όσοι κι αν έχουν κάτσει στο ίδιο τραπέζι που καθίσαμε τότε,λίγη σημασία έχει για μας.Αφήσαμε το δικό μας αποτύπωμα στον χρόνο τη στιγμή που οι μορφές μας,ακουμπώντας τα χέρια,κοιτούσαν έξω από το τζάμι το χαλάζι να πέφτει και τον άνεμο να φυσάει δυνατά.Δεν χρειαζόταν να μιλάμε.Απλά υπήρχαμε και μοιραζόμασταν τις ίδιες σκέψεις.
Δεν μπορώ να εγγυηθώ το αύριο..
Το σήμερα είναι από μόνο του θολό..
Ξέρω μόνο πως το χθες είναι σκληρό,ακέραιο και αμετάβλητο..
Και ότι η ιστορία γράφεται από μικρούς ανθρώπους που ζουν μικρές στιγμές..
Ας συνεχίσουμε.."

"Are you..?"

Lyrics:
I've felt you coming girl, as you drew near
I knew you'd find me, cause I longed you here
Are you my desitiny? Is this how you'll appear?
Wrapped in a coat with tears in your eyes?
Well take that coat babe, and throw it on the floor
Are you the one that I've been waiting for?

As you've been moving surely toward me
My soul has comforted and assured me
That in time my heart it will reward me
And that all will be revealed
So I've sat and I've watched an ice-age thaw
Are you the one that I've been waiting for?

Out of sorrow entire worlds have been built
Out of longing great wonders have been willed
They're only little tears, darling, let them spill
And lay your head upon my shoulder
Outside my window the world has gone to war
Are you the one that I've been waiting for?

O we will know, won't we?
The stars will explode in the sky
O but they don't, do they?
Stars have their moment and then they die

There's a man who spoke wonders though I've never met him
He said, "He who seeks finds and who knocks will be let in"
I think of you in motion and just how close you are getting
And how every little thing anticipates you
All down my veins my heart-strings call
Are you the one that I've been waiting for?

"Με Νεκρά.."

Το καλοκαίρι ήρθε και πριν το καταλάβουμε καλά καλά, μετράμε αντίστροφα για το τέλος του. Τα checkpoints που είχαμε θέσει για φέτος, ένα ένα τα είδαμε να περνούν και να γίνονται αναμνήσεις. Παγιδευμένοι σε μια ρουτίνα αρκετή για μένα, ανυπόφορη για σένα, ζήσαμε και ζούμε στιγμές βγαλμένες σαν από τη ζαλάδα ενός ονείρου: ακαθόριστες και ρευστές. Κι όταν το όνειρο τελειώσει, τι είδους στιγμές θα μας μένουν τότε;

Θυμάμαι που οδηγούσαμε στην κατηφόρα με νεκρά και μού 'λεγες οτι φοβάσαι. Με νεκρά το αμάξι κυλάει πιο ελεύθερα και πιο γρήγορα. Για μένα όμως έτσι είναι πιο εύκολο. Τις στροφές τις απολαμβάνω καλύτερα. Εσύ φοβόσουν ότι θα χάσω τον έλεγχο όμως εγώ νιώθω σιγουριά για τον εαυτό μου. Ξέρω τι μπορώ να κάνω και τι όχι κι έτσι δεν με φοβίζουν φαινομενικά δύσκολες καταστάσεις. Μόνο ένα πράγμα με φοβίζει. Μήπως στον πανικό σου με κάνεις να μην δω καθαρά τι βρίσκεται μπροστά μας και χάσω τα πάντα.

Μην απορείς που πολλές φορές με βλέπεις να αγγίζω τον γκρεμό κοιτώντας προς τα κάτω.
Είναι που φοβάμαι τα ύψη και προσπαθώ να συνηθίσω την ιδέα της πτώσης.
Ούτε να στενοχωριέσαι που κάνω ότι θρυμματίζω μόνος μου τα εύθραυστα όνειρά μου.
Είναι που θέλω να τραβήξω την προσοχή του εαυτού μου.

Μόνο άσε με να κατεβαίνω με νεκρά την κατηφόρα και να χεις πίστη..
Εις το επανειδείν..

"Πριν το τέλος.."

"..όλο φεύγω..
..πριν μείνουμε μόνοι..
..το τέλος μη δω.."