Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου....

Feel free to leave a comment..

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

"True colors.."

Τι περίεργη μέρα η σημερινή! Μέχρι τώρα πίστευα ότι η μιζέρια που με πιάνει είναι από το λιώσιμο και την απραξία. Σήμερα όμως που είδε και δυο ανθρώπους το μάτι μου, μαύρισα χειρότερα απ' ότι συνήθως. 
Σκέψεις, σκέψεις και πάλι σκέψεις.. 
Σου λέω ότι το παρόν μας θεωρώ πως είναι άθλιο και προσπαθείς να με καθησυχάσεις. Κι όταν η κουβέντα παει να γίνει επικίνδυνη, αλλάζεις θέμα. Και πιθανότατα πολύ καλά κάνεις! Τι είναι αυτό που με ενοχλεί όμως; Αυτό που θέλω το έχω. Μπορεί όχι όπως το θέλω, όμως λένε ότι για να χεις κάτι όπως το θες, πρέπει πρώτα να το έχεις. 
Σωστά; 
Σωστά!..
Να μου φταίει άραγε το χάλι γύρω μου; Ίδιο με πάντα είναι. No news is good news που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Έχω και την ανιψιά μου, 8 χρονών σκατό να μου μιλάει για αιτήματα φιλίας και να αδυνατεί να καταλάβει πώς γίνεται να μην έχω facebook. Κι εγώ να δαγκώνομαι να μην μιλήσω και μάθει το μικρό Γαλλικά πριν την ώρα του.
Θέλω να της πω να μην μαγεύεται από το ψέμα κι ότι η μόνη αλήθεια είναι μέσα της, αλλά τι θα κατάφερνα; Μοιάζει τόσο χαρούμενη και ξεγελασμένη που λυπάμαι να της το χαλάσω. Κι είναι νωρίς ακόμα για να ψάξω για φλόγα στα μάτια της. Για κείνη τη φλόγα που όσο παει και σπανίζει στα μάτια των ανθρώπων και δη των νέων ανθρώπων. 
Όσο το σκέφτομαι καταλήγω να πιστεύω ότι το μόνο θετικό αυτή τη στιγμή στη ζωή μου (πέρα από τα.. "αυτονόητα") είσαι εσύ. Κάποτε με ρώτησες πώς μπορώ να μένω μαζί σου κι εγώ σου απάντησα ότι έχω δει το φως σου κι έτσι το σκοτάδι σου δεν με φοβίζει. Και πραγματικά το φως σου είναι ανώτερο απ' ο,τι άλλο δείχνεις. Κι αν αναλώνεσαι πολλές φορές σε μικρότητες και χαραμίζεις την ουσία σου σε αυτές, εγώ ξέρω ότι τίποτα δεν είναι αρκετό για να εξαφανίσει αυτή την ουσία. Κι αν εντυπωσιάζεσαι από λαμπερά πράγματα είναι επειδή δεν έχεις δει τη δική σου λάμψη. Κι αν παγιδεύεσαι σε βιτρίνες, εγώ ξέρω ότι δεν σου ταιριάζει.  Κι αν είναι γραφτό να είμαι ο μόνος που βλέπει τα αληθινά σου χρώματα, ας είναι. Μάλλον είμαι διπλά τυχερός.  
Όσο για τον δρόμο μου, είναι πιο ανώμαλος κι απ' τον επαρχιακό Καλαμάτας-Κορώνης. Το ξέρεις αυτό. Όμως όπως αποδείχτηκε, είσαι άψογη πλοηγός, οπότε μάλλον δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Άλλωστε ο δρόμος δρόμος είναι κι αν φοβάσαι να τον περάσεις, τότε δεν θα πας πουθενά. Έτσι δεν είναι;..