"Friend, the nightmare is over.."

Πόσο δύσκολη είναι η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων!Όλοι υποτίθεται ότι θέλουμε το ίδιο..φίλους που να μοιραζόμαστε μαζί τους την πραγματικότητά μας.Όμως προσπαθείς να δείξεις στον άλλον την δική σου πραγματικότητα και,αν είναι κάτι διαφορετικό από ό,τι έχει μάθει και συνηθίσει,σε απορρίπτει προσποιούμενος ότι ακούει και απλά διαφωνεί.
Είναι τόσο απλά τα πράγματα.Αν όλοι θέλουμε το ίδιο για τον κόσμο και έχουμε την ανάγκη απλά να ακούσουμε από ένα φιλικό πρόσωπο ότι όλα θα πάνε καλά και.. "χαμογέλα,ο εφιάλτης τελείωσε",τότε γιατί όλη αυτή η φασαρία;...

"R.I.P. Ronnie James Dio.."

Στις 16 Μαΐου η παγκόσμια μουσική κοινότητα έχασε έναν θρύλο της που διαμόρφωσε και έδωσε πνοή στη heavy metal.Ο λόγος για τον Ronnie James Dio, ο οποίος έχασε τελικά τη μάχη με τον καρκίνο. Δεν ξέρω τι μπορεί κανείς να πει για αυτόν τον τεράστιο μουσικό, ούτε γίνεται να τα πει κανείς όλα. Θεωρώ σωστό όμως η ιστορία του να είναι γνωστή σε όλους.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ronald James Padanova, μοναχογιός ιταλικής οικογένειας, γεννήθηκε στο Portsmouth του New Hampshire στις 10 Ιουλίου του 1942. Η οικογένειά του μετακόμισε όμως και μεγάλωσε στο Cortland, Νέα Υόρκη κάτω από μεγάλη θρησκευτική επιρροή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, κάτι που ποτέ δεν άρεσε στον ίδιο..
Το ξεκίνημα..
Η μουσική του καριέρα άρχισε το 1957 όταν σχημάτισε το συγκρότημα The Vegas Kings και, έπειτα από πολλές αλλαγές μελών και ονομάτων, φτάνουμε στο 1969 όπου ο Dio και ο κιθαρίστας Nick Pantas σχηματίζουν το συγκρότημα Elf. Οι Elf λοιπόν καλούνται να ανοίξουν μια συναυλία των Deep Purple και ο Ritchie Blackmore δεν μπορεί παρά να προσέξει τη φωνή του Dio. Όταν λοιπόν ο Blackmore αφήνει τους DP, στρατολογεί Dio και άλλα μέλη των Elf και σχηματίζονται οι πασίγνωστοι θρύλοι Rainbow.Μετά από τέσσερα τεράστια album με τους Rainbow, o Dio αποχωρεί λόγω διαφωνίας με τον Blackmore που ήθελε να πάει τη μπάντα σε πιο εμπορικό επίπεδο.
Heaven And Hell..
Το 1979 παίρνει τη θέση του Ozzy Osbourne στους Black Sabbath, κυκλοφορώντας και το πρώτο τους album μαζί, με τίτλο Heaven And Hell.Ένα όνομα που χρησιμοποίησαν το 2006 στo tour που έκαναν οι Dio-Tony Iommi-Geezer Butler-Vinny Appice. Επέλεξαν να πάρουν αυτό το όνομα, καθώς οι Tony Iommi και Geezer Butler ήταν ακόμα στους Black Sabbath και έκριναν καλύτερο να χρησιμοποιήσουν άλλο όνομα για την εκδοχή της μπάντας με τον Dio. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι την εποχή που έπαιζε με τους Black Sabbath ήταν αυτός που καθιέρωσε την «χειρονομία του διαβόλου» στις συναυλίες. Τη χειρονομία αυτή την είχε δει από τη γιαγιά του, η οποία την χρησιμοποιούσε για να διώξει το «κακό μάτι»..(!)
Το τέλος του «Θεού»..
Το 2009 η σύζυγός του, Wendy ανακοινώνει ότι του διαγνώστηκε καρκίνος του στομάχου. Η παγκόσμια μουσική κοινότητα συνταράσσεται από το άσχημο αυτό νέο, όμως τον Μάρτιο του 2010 σε μια σχετική ανακοίνωση, η Wendy αναφέρει ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα. Παρ’ όλα αυτά στις 16 Μαΐου ο Dio αφήνει τα λημέρια μας συγκλονίζοντας τους εκατομμύρια θαυμαστές του ανά την υφήλιο. Ακολουθεί η ανακοίνωση της Wendy στο επίσημο site του Dio:
«Today my heart is broken, Ronnie passed away at 7:45am 16th May. Many, many friends and family were able to say their private good-byes before he peacefully passed away. Ronnie knew how much he was loved by all. We so appreciate the love and support that you have all given us. Please give us a few days of privacy to deal with this terrible loss. Please know he loved you all and his music will live on forever.»
Ο Ronnie James Dio μπορεί να έχασε τη μάχη με τον καρκίνο αλλά έχει κερδίσει τη σημαντικότερη: έφτασε στην κορυφή του κόσμου και παρέμεινε εκεί. Σε εκείνη την κορυφή θα τον θυμόμαστε πάντα..
Long live Rock ‘n’ Roll…

"Τίτλοι τέλους.."

Όλα στη ζωή έχουν αρχή και τέλος.Τουλάχιστον έτσι μας έχουν μάθει.Ισχύει όμως πραγματικά κάτι τέτοιο ή είναι απλά μια εύπεπτη εξήγηση για το μικρό, ανθρώπινο μυαλό;
Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως τίποτα δεν τελειώνει.Από τη στιγμή που γίνεται κάτι,μένει αποτυπωμένο για πάντα στο χωροχρονικό συνεχές.Και ο απόηχός του δεν εξαντλείται ποτέ.Οι συνέπειές του δηλαδή συνεχίζουν να υπάρχουν και επηρρεάζουν τα πάντα.Ο Ίρβιν Γιάλομ υποστηρίζει ότι όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει,στην ουσία συνεχίζει να ζει μέσα από τις πράξεις του που επηρρέασαν τις ζωές άλλων ατόμων.Οι ιδέες του, οι πράξεις του και τα λεγόμενά του μεταφέρονται από άτομο σε άτομο.Οπότε δεν υπάρχει τέλος,αλλά ανακύκλωση.
Αν τώρα μετάφερουμε αυτή τη θεωρία στις ανθρώπινες σχέσεις,βλέπουμε ότι και εδώ ισχύει το ίδιο. Όταν τελειώνει μια σχέση,τα εμπλεκόμενα άτομα βγαίνουν αλλαγμένα μέσα από αυτή.Και το γεγονός ότι υπήρξε αυτή η σχέση, αλλάζει το μέλλον αυτών των ατόμων.Από εκεί και έπειτα η σχέση κυριολεκτικά υπάρχει μέσα σε κάθε τι που γίνεται σαν συνέπειά της.
Έπειτα, οι στιγμές που μοιράζονται δυο άνθρωποι δεν αλλάζουν.Συνέβησαν κάποτε και αυτό είναι μη αναστρέψιμο.Ό,τι κι αν γίνει δεν αναιρούνται.Ακόμα κι όταν όλα τελειώσουν, αυτές οι στιγμές υπάρχουν έστω και με τη μορφή αναμνήσεων.Αυτό που μας πειράζει σε κάθε τέλος είναι το "εγώ" μας.Είναι αυτό το αίσθημα απώλειας που νιώθουμε όταν κάποιος φεύγει (με ή χωρίς εισαγωγικά) από δίπλα μας.Ας μην ξεγελιόμαστε όμως,τίποτα δεν τελειώνει.Όλα κάνουν κύκλο και όλα γίνονται για κάποιο λόγο.Κάθε τέλος παίζει το ρόλο του και είναι σαν μια κλωστή στο ύφασμα που λέμε ζωή.Αν τη δεις μεμονωμένα δεν βγάζει νόημα,αλλά το σύνολο είναι αυτό που έχει σημασία.

Υ.Γ.:Δύσκολους καιρούς περνάμε..Αλλά δύσκολοι καιροί είναι πάντα.Μην χανόμαστε..

Ξημέρωμα...



Lyrics:

So am I
Good or bad
The way that things did turn out
I did only make you sad

And we cried and we cried
On the phone
Oh, but in my mind
You were never that all alone

Oh, you were majesty
Your roads were heavy
And your longing was cut from bone

So am I
Am I good or bad
Could only awake your anger
I could only make you mad
Now was that how you showed me
That you were still so young and bold
Anyway those fights did drive me
And I was dying of thirst and I wasn't growing old

Oh, you were majesty
Your ropes were heavy
And your roads were very cold
Oh, oh, oh, majesty

But in my mind
I could still climb inside your bed
And I could be victorious
Still the only man to pass through the glorious arch of your head, o-oh

Oh, you were majesty
Your ropes were heavy
And your cheeks were very red

Oh, you were majesty
Now it's like I said
That spirit, it's now dead

Oh, oh, oh, majesty