Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου....

Feel free to leave a comment..

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

"Τίτλοι τέλους.."

Όλα στη ζωή έχουν αρχή και τέλος.Τουλάχιστον έτσι μας έχουν μάθει.Ισχύει όμως πραγματικά κάτι τέτοιο ή είναι απλά μια εύπεπτη εξήγηση για το μικρό, ανθρώπινο μυαλό;
Υπάρχει μια θεωρία που λέει πως τίποτα δεν τελειώνει.Από τη στιγμή που γίνεται κάτι,μένει αποτυπωμένο για πάντα στο χωροχρονικό συνεχές.Και ο απόηχός του δεν εξαντλείται ποτέ.Οι συνέπειές του δηλαδή συνεχίζουν να υπάρχουν και επηρρεάζουν τα πάντα.Ο Ίρβιν Γιάλομ υποστηρίζει ότι όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει,στην ουσία συνεχίζει να ζει μέσα από τις πράξεις του που επηρρέασαν τις ζωές άλλων ατόμων.Οι ιδέες του, οι πράξεις του και τα λεγόμενά του μεταφέρονται από άτομο σε άτομο.Οπότε δεν υπάρχει τέλος,αλλά ανακύκλωση.
Αν τώρα μετάφερουμε αυτή τη θεωρία στις ανθρώπινες σχέσεις,βλέπουμε ότι και εδώ ισχύει το ίδιο. Όταν τελειώνει μια σχέση,τα εμπλεκόμενα άτομα βγαίνουν αλλαγμένα μέσα από αυτή.Και το γεγονός ότι υπήρξε αυτή η σχέση, αλλάζει το μέλλον αυτών των ατόμων.Από εκεί και έπειτα η σχέση κυριολεκτικά υπάρχει μέσα σε κάθε τι που γίνεται σαν συνέπειά της.
Έπειτα, οι στιγμές που μοιράζονται δυο άνθρωποι δεν αλλάζουν.Συνέβησαν κάποτε και αυτό είναι μη αναστρέψιμο.Ό,τι κι αν γίνει δεν αναιρούνται.Ακόμα κι όταν όλα τελειώσουν, αυτές οι στιγμές υπάρχουν έστω και με τη μορφή αναμνήσεων.Αυτό που μας πειράζει σε κάθε τέλος είναι το "εγώ" μας.Είναι αυτό το αίσθημα απώλειας που νιώθουμε όταν κάποιος φεύγει (με ή χωρίς εισαγωγικά) από δίπλα μας.Ας μην ξεγελιόμαστε όμως,τίποτα δεν τελειώνει.Όλα κάνουν κύκλο και όλα γίνονται για κάποιο λόγο.Κάθε τέλος παίζει το ρόλο του και είναι σαν μια κλωστή στο ύφασμα που λέμε ζωή.Αν τη δεις μεμονωμένα δεν βγάζει νόημα,αλλά το σύνολο είναι αυτό που έχει σημασία.

Υ.Γ.:Δύσκολους καιρούς περνάμε..Αλλά δύσκολοι καιροί είναι πάντα.Μην χανόμαστε..

Ξημέρωμα...



Lyrics:

So am I
Good or bad
The way that things did turn out
I did only make you sad

And we cried and we cried
On the phone
Oh, but in my mind
You were never that all alone

Oh, you were majesty
Your roads were heavy
And your longing was cut from bone

So am I
Am I good or bad
Could only awake your anger
I could only make you mad
Now was that how you showed me
That you were still so young and bold
Anyway those fights did drive me
And I was dying of thirst and I wasn't growing old

Oh, you were majesty
Your ropes were heavy
And your roads were very cold
Oh, oh, oh, majesty

But in my mind
I could still climb inside your bed
And I could be victorious
Still the only man to pass through the glorious arch of your head, o-oh

Oh, you were majesty
Your ropes were heavy
And your cheeks were very red

Oh, you were majesty
Now it's like I said
That spirit, it's now dead

Oh, oh, oh, majesty

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου