"Are you there..."

Αύγουστος μπήκε κιόλας και ένα από τα πιο αδιάφορα και θλιβερά καλοκαίρια μπαίνει στην τελική ευθεία.Μπορεί να φαίνονται σκληρά αυτά τα λόγια αλλά δυστυχώς κάπως έτσι νιώθω.Αυτό που κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα είναι ότι δεν έχω τίποτα να περιμένω από τον επερχόμενο χειμώνα.Ίσα ίσα, θα 'θελα να μην ερχόταν ποτέ.Θα ήθελα να τον περνούσα σε fast forward και να συνέχιζα την ζωή μου κανονικά το επόμενο καλοκαίρι.

Απώλεια..

Πονάει και φθείρει τις σχέσεις.Τις κάνει να χάνουν την αξία τους.Είναι ψυχοφθόρο αυτός που θες να μην είναι δίπλα σου.Να μην μπορείς να τον αγγίξεις, να τον ακούσεις από το πλάι σου και όχι από την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής.Κάνουμε υπομονή για ένα καλύτερο -κοινό- μέλλον.Αν θα αντέξουμε,θα το δείξει ο χρόνος.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτά που ζήσαμε σε εκείνο το φωτεινό παρελθόν.Σε αυτές τις στιγμές είναι όλα όσα είμαστε.Όλα όσα ονειρευτήκαμε και μένουν να κάνουμε πραγματικότητα.Κάποτε είχα γράψει ότι ξεχνάω εύκολα.Σ'ευχαριστώ που με βοηθάς να θυμάμαι.Έχω την ανάγκη να ξέρω ότι είσαι εκεί.Εκεί να μείνεις..ώστε κάποια στιγμή να βρούμε τη θέση μας μαζί.

Υ.Γ.:Συγνώμη..