"Με Νεκρά.."

Το καλοκαίρι ήρθε και πριν το καταλάβουμε καλά καλά, μετράμε αντίστροφα για το τέλος του. Τα checkpoints που είχαμε θέσει για φέτος, ένα ένα τα είδαμε να περνούν και να γίνονται αναμνήσεις. Παγιδευμένοι σε μια ρουτίνα αρκετή για μένα, ανυπόφορη για σένα, ζήσαμε και ζούμε στιγμές βγαλμένες σαν από τη ζαλάδα ενός ονείρου: ακαθόριστες και ρευστές. Κι όταν το όνειρο τελειώσει, τι είδους στιγμές θα μας μένουν τότε;

Θυμάμαι που οδηγούσαμε στην κατηφόρα με νεκρά και μού 'λεγες οτι φοβάσαι. Με νεκρά το αμάξι κυλάει πιο ελεύθερα και πιο γρήγορα. Για μένα όμως έτσι είναι πιο εύκολο. Τις στροφές τις απολαμβάνω καλύτερα. Εσύ φοβόσουν ότι θα χάσω τον έλεγχο όμως εγώ νιώθω σιγουριά για τον εαυτό μου. Ξέρω τι μπορώ να κάνω και τι όχι κι έτσι δεν με φοβίζουν φαινομενικά δύσκολες καταστάσεις. Μόνο ένα πράγμα με φοβίζει. Μήπως στον πανικό σου με κάνεις να μην δω καθαρά τι βρίσκεται μπροστά μας και χάσω τα πάντα.

Μην απορείς που πολλές φορές με βλέπεις να αγγίζω τον γκρεμό κοιτώντας προς τα κάτω.
Είναι που φοβάμαι τα ύψη και προσπαθώ να συνηθίσω την ιδέα της πτώσης.
Ούτε να στενοχωριέσαι που κάνω ότι θρυμματίζω μόνος μου τα εύθραυστα όνειρά μου.
Είναι που θέλω να τραβήξω την προσοχή του εαυτού μου.

Μόνο άσε με να κατεβαίνω με νεκρά την κατηφόρα και να χεις πίστη..
Εις το επανειδείν..