Ο ανθρωπος αλλο δεν κανει παρα να αναζητει το «δυο και δυο κανει τεσσερα»· διασχιζει ωκεανους, ριψοκινδυνευει τη ζωη του ψαχνοντας, μα πραγματικα φοβαται να βρει κατι. Καταλαβαινει οτι οταν το βρει, δεν θα εχει πια τιποτε αλλο να ζητησει. Φιοντορ Ντοστογιεφσκι
Ο χαμένος καιρός δε χάνεται Οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν Κάποιος θεός τις συμμαζεύει Ζητά πίστη για λύτρα Και μεις πληρώνουμε
Όλα τελικά Επιστρέφουν σε μας
Τα δάκρυα σαν εξατμίζονται δε χάνονται Η θλίψη που σκορπάμε επιζεί Κάποιος θεός τη συγκεντρώνει Ζητά δύναμη για λύτρα Και μεις πληρώνουμε
Όλα τελικά Επιστρέφουν σε μας
Τα όνειρα που εγκαταλείψαμε Τα λόγια που δεν είπαμε Τα απραγματοποίητα θαύματα Οι γιορτές που αναβλήθηκαν Οι αστερισμοί που αγνοήθηκαν Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν Δεν χάθηκαν Κάποιος θεός τα φροντίζει
Όλα τελικά Επιστρέφουν σε μας
(Γ. Αγγελάκας, Σάλια,μισόλογα και τρύπιοι στίχοι,1995)
"..Καθίσαμε στο μπαλκόνι και όλα ήταν όπως πάντα.Η ίδια ώρα,οι ίδιες καρέκλες,οι ίδιοι καφέδες πάνω στο ίδιο τραπέζι.Ήμουν συντετριμμένος.Πόσες φορές είχαμε καθίσει εκεί απολαμβάνοντας τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μας..Και εκείνη ήταν η τελευταία.Η τελευταία φορά που καθόμασταν στο απογευματινό αεράκι μυρίζοντας τα καλοκαιρινά αρώματα.Πόσο αφελείς ημασταν να πιστεύουμε ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα;Πόσο ανόητοι να θυσιάζουμε τις πολύτιμες στιγμές μας στο βωμό αυτής της αδικαιολόγητης πεποίθησης;Κοιτούσα λοιπόν τα πάντα γύρω μου.Τα αντικείμενα τοποθετημένα με τον ίδιο τρόπο όπως πάντα,τη θάλασσα,τα δέντρα,τα λίγο πιο μακρινά σπίτια.Όλα θα ήταν εκεί και αύριο.Η απουσία σου δεν θα άγγιζε εκείνο το περιβάλλον από άψυχα στοιχεία.Εγώ όμως θα έπρεπε από αύριο να τα βλέπω μόνος μου.Δεν μπορούσα να αποφύγω τη σκέψη ότι όλη αυτή η θλίψη δεν ήταν αναγκαία.Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι τελείως διαφορετικά.Να μην χρειάζεται να το περάσουμε αυτό.Και όλα αυτά με έναν πολύ απλό τρόπο.Μια μικρή αλλαγή στη θέση της μελάνης στο χαρτί.Πόσα πολλά μπορεί να εξαρτηθούν από κάτι τόσο μικρό όσο το τι θα γράψεις σε ένα ηλίθιο δημόσιο έγγραφο; Η σκέψη μου πήγε σε εκείνο το καφέ.Όσοι κι αν έχουν κάτσει στο ίδιο τραπέζι που καθίσαμε τότε,λίγη σημασία έχει για μας.Αφήσαμε το δικό μας αποτύπωμα στον χρόνο τη στιγμή που οι μορφές μας,ακουμπώντας τα χέρια,κοιτούσαν έξω από το τζάμι το χαλάζι να πέφτει και τον άνεμο να φυσάει δυνατά.Δεν χρειαζόταν να μιλάμε.Απλά υπήρχαμε και μοιραζόμασταν τις ίδιες σκέψεις. Δεν μπορώ να εγγυηθώ το αύριο.. Το σήμερα είναι από μόνο του θολό.. Ξέρω μόνο πως το χθες είναι σκληρό,ακέραιο και αμετάβλητο.. Και ότι η ιστορία γράφεται από μικρούς ανθρώπους που ζουν μικρές στιγμές.. Ας συνεχίσουμε.."
White Peonies With Pink Center
-
[image: White peonies with pink center]
White peonies with pink center
The snow-white Duchesse de Nemours is considered the ultimate white peony.
But Bow...
Aμοργός..
-
* ..Μη γίνεσαι ΠEΠPΩMENON*
*Δεν ωφελεί το παράπονο*
*Ίδια παντού θα 'ναι η ζωή *
*Με το μαχαίρι ενός καημού στα μάγουλα της ελπίδας*
*Φτάνει ν’ ανθίσε...
Things You Need To Know About Zero Waste Packaging
-
You may wonder about the idea of zero waste while talking about packaging
because we all know that generation of packaging waste is inevitable when
we re...
Kάπου θα υπάρχουν άγγελοι
-
Σκεφτόμουν από καιρό να επιστρέψω κατά δω, όμως κάτι με κρατούσε μακριά
όλον αυτόν τον καιρό. Πέρασαν αρκετά χρόνια είναι η αλήθεια από την
τελευταία φορά,...
Έκρηξη Ρομαντισμού
-
Ένα σκέτο "αι γαμήσου" αν σου πω
θα με παρεξηγήσεις
μα σαν το πει ο ποιητής
θα ψάχνεις το νόημα πίσω από τις λέξεις.
Αι γαμήσου, δεν είμαι ποιητής
Online day loan: fast and straightforward Loan
-
Are you in imperative have to be compelled to borrow cash in order that
you'll be able to like a shot discard the mastercard bill while not
creating expens...
THE BOOK OF ELI (O ΗΛΑΪ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ) - 2010
-
O ΝΤΙΛΙΒΕΡΑΣ ΑΡΓΗΣΕ.... ΠΗΓΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟ...
Μετά από μια μεγάλη καταστροφή στον πλανήτη μας, από πολέμους, σεισμούς,
λιμούς, καταποντισμούς, κομήτες, ...