"Παράξενο ταξίδι.."

Κάνω ένα παράξενο ταξίδι..Ένα από τα πολλά παράξενα ταξίδια που κάνω τελευταία.Περνάω από χιονισμένα χωριά και τοπία που δεν μοιάζουν με τίποτα που έχω ξαναδεί.Θυμάσαι που σου έλεγα ότι ποτέ δεν είμαι τυχερός με το χιόνι;Ότι όπου κι αν πάω,είναι σαν να με αποφεύγει;Η τύχη τελικά με αποζημίωσε.Καθώς λοιπόν βλέπω όλες αυτές τις χιονισμένες εκτάσεις,μόνο μια σκέψη περνά από το μυαλό μου:μακάρι να τις βλέπαμε μαζί..

Φαντάζομαι ότι κάθεσαι δίπλα μου και μοιράζεσαι τον ενθουσιασμό μου γελώντας και λέγοντάς μου ότι κάπου εδώ θα ήθελες να μέναμε.Κι εγώ σε κοιτάζω με μάτια βουρκωμένα και δεν λέω τίποτα,γιατί ξέρω ότι δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να περιγράψω το μεγαλειώδες συναίσθημα που με κατακλύζει απλά γιατί έκανα κι εγώ την ίδια ακριβώς σκέψη.Τώρα όμως τα μάτια μου βουρκώνουν γιατί η θέση δίπλα μου μένει άδεια και τα όνειρα ατελή.

Θυμάσαι όταν ήρθες στη Σπάρτη να με δεις και σου πήρα το μπαλόνι-καρδιά από μια γυναίκα που γυρνούσε όλη την Ελλάδα ντυμένη κλόουν πουλώντας καρδιές;Μου έδωσε και μαρκαδόρο για να σου γράψω αφιέρωση.Μας είχε κάνει τρομερή εντύπωση το κουράγιο της να ταξιδεύει μόνη,οξύμωρα πουλώντας καρδιές σε ερωτευμένους.Θυμάσαι τι σου είχε πει;"Είσαι πολύ τυχερή που τον έχεις!".Τι ειρωνεία!..

Ή τότε που ήμουν άρρωστος και ήμασταν στο σπίτι μου..Πόσο απολάμβανες που με φρόντιζες..Και πόσο χάρηκες που βρήκες τρόπο να στύψεις το μήλο και να το βάλεις σε χυμό!Και τι συζητήσεις κάναμε μπροστά στο τζάκι..Όλα τα σχέδια στο πάτωμα.Γιορτή!Ίσως χανόμαστε επειδή δεν κάνουμε σχέδια πιο συχνά.Επειδή προτιμάμε να αναλωθούμε σε μικρότητες,παρά να αφιερωθούμε στο μεγαλείο της αγάπης μας.

Μ'αυτά και μ'αυτά,τώρα δεν ξέρω αν είσαι ακόμα εκεί ή αν έφυγες.Μου είπες ότι θα είσαι για πάντα εκεί,όμως τα λόγια είναι σαν τα λουλούδια..στο κρύο μαραίνονται.Αν είχα μια ευχή,αυτή θα ήταν να μου έδινες το χέρι σου και να σε ταξίδευα.Να έβλεπες ό,τι σου δείχνω.Ότι έχεις όλους τους λόγους να χαμογελάς,γιατί δεν αφήνω ούτε ένα δάκρυ να κυλήσει στο πρόσωπό σου.Ότι ο χρόνος είναι με το μέρος μας γιατί είμαστε μαζί και όσο είμαστε μαζί,η ζωή είναι ευλογία.Ότι δεν είμαι μακριά σου και ποτέ δεν ήμουν γιατί την απόσταση δεν τη μετράω σε χιλιόμετρα κι έτσι την έχω μηδενίσει.Γιατί κάθε στιγμή σε νιώθω δίπλα μου.Ό,τι βλέπω,το βλέπεις κι εσύ.Ό,τι εισπράττω,το εισπράττεις κι εσύ μαζί μου.Κατοικείς μέσα μου κι έτσι δεν υπάρχω χωρίς εσένα.Κι αν με αφήσεις,θα γίνεις φάντασμα που θα στοιχειώνει το κορμί μου για πάντα.

Αν είχα μόνο μια μέρα μαζί σου,θα σε πήγαινα στη θάλασσα που τόσο σου αρέσει.Δεν θα άφηνα το χέρι σου ούτε για μια στιγμή και τα μάτια μου θα ήταν κολλημένα πάνω σου.Θα καθόμουν ξύπνιος μαζί σου όλη νύχτα και θα σου μιλούσα για ό,τι μας κυριεύει.Και ύστερα θα πουλούσα την ψυχή μου για να παγώσουμε για πάντα σ'εκείνη τη νύχτα.Και δεν θα ξημέρωνε ποτέ.Τίποτα δεν θα μας διέκοπτε.Ο χρόνος θα έπαιρνε μια καινούρια μορφή ειδικά για μας.Δεν θα γερνούσαμε ποτέ και η ζωή θα στροβιλιζόταν ολόγυρά μας μέχρι που όλα θα γίνονταν εμείς.

Τι άλλο να γράψω με ένα δανεικό στιλό στο τρένο;Έτσι κι αλλιώς το χαρτί θα λιώσει και οι λέξεις θα σβήσουν.Όσο κι αν σε αγγίζουν τώρα που τις διαβάζεις,όση δύναμη κι αν έχουν πάνω σου αυτή τη στιγμή,κάποτε θα χαθούν και δεν θα υπάρχουν ούτε σαν ανάμνηση.Τίποτα δεν κρατάει σε αυτόν τον κόσμο των πεπερασμένων πραγμάτων.Όλα είναι φτιαγμένα για να τελειώσουν,να πεθάνουν,να σβηστούν και να ξεχαστούν.Εμείς όμως είχαμε (έχουμε;) την ευκαιρία να μείνουμε για πάντα.Γιατί όταν μοιράζεσαι αγνή και ωμή αγάπη,γίνεσαι αιωνιότητα και η αιωνιότητα γίνεται εσύ.Τα πάντα κλείνονται σε μια αγκαλιά μας και έτσι αγκαλιασμένοι χαραζόμαστε στο πέπλο του χρόνου..

AMOS LEE-HELLO AGAIN