"3 o' clock in the morning.."

Πέρασαν και οι μέρες και κάπως έτσι φτάνει στο τέλος του άλλος ένας Σεπτέμβρης. Ένας Σεπτέμβρης κάπως διαφορετικός από τους άλλους. Τα τελευταία χρόνια είχα συνηθίσει τέτοιες μέρες να ζω την αρχή άλλης μιας φοιτητικής χρονιάς γεμάτης κραιπάλες και εποικοδομητικό χάσιμο χρόνου. Τώρα βρίσκω τον εαυτό μου να δουλεύει ακόμα στην καλοκαιρινή του δουλειά και να βρίζει την τύχη του που το μόνο άμεσο μέλλον που έχει να περιμένει είναι χειρότερο από το έτσι κι αλλιώς άθλιο παρόν. Κατά τα άλλα δεν αλλάζει τίποτα (καλό είναι αυτό;..). Ακόμα σιχαίνομαι την άθλια κοινωνία στην οποία μας έχουν φυτέψει.. ακόμα νιώθω το γνώριμο ανακάτεμα στο στομάχι όταν βλέπω κοστουμάτους χλεχλέδες να τάζουν αλλαγή ενόψει εκλογών.. και φυσικά ακόμα αγανακτώ με τον ηλίθιο τρόπο ζωής του μέσου ανθρώπου. Α! Ξέχασα το πιο βασικό... Ακόμα βγάζω σπυράκια όταν βλέπω ή ακούω για τον μεγαλύτερο διαδικτυακό ρουφιάνο,το Fakelobook (γεια σου ρε Βάγγο με τις ατάκες σου!!). "Τι μίζερος άνθρωπος" θα πείτε τώρα όλοι εσείς οι συμβατικοί φίλοι μου. Σπεύδω λοιπόν να προσθέσω αγαπητά συνανθρωπάκια, ότι ακόμα ντρέπομαι για τον εαυτό μου που δεν έιναι όσο αντισυμβατικός θα ήθελα. Τι κι αν κάνω πράξη το ότι αρνούμαι να μπω στο τριπάκι "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας"; Ακόμα βρίσκω τον εαυτό μου να κολλάει στο τετ-α-τετ. Πάλι καλά να λες που υπάρχει κι ο στρατός και θα με κάνει άντρα.. :-Ρ

Κάτι τέτοιες στιγμές απορώ. "Κοίτα κάτι σκέψεις που κάνει κανείς στις τρεις το πρωί", σκέφτομαι. Άτιμη ώρα τούτη. Μόλις πάει τρείς, το μυαλό παίρνει περίεργες στροφές. Φεύγει σε μέρη επικίνδυνα. Παίρνεις τους δρόμους κι όπου σε βγάλει. Στην πραγματικότητα δεν πας κάπου..και τα ονόματα των οδών δεν παίζουν ρόλο. Μοιάζουν σβησμένα. Όλα εκτός από ένα..το όνομα του "δικού της" δρόμου. Πάσα αρχή και πάσα κατάληξη. Οι αναμνήσεις είναι καταιγιστικές και κάθε τι που σε πόνεσε, τώρα πονάει ακόμα περισσότερο. Το μυαλό σου μοιάζει να κάνει ελεύθερη πτώση από κάθε μπαλκόνι του οποίου την θέα βλέπατε κάποτε μαζί. Κι όλα αυτά για να καταλήξεις στο ότι...τίποτα δεν αλλάζει, ό,τι έγινε έγινε και τα λοιπά άχρηστα κλισέ. Και πριν καλά καλά καταλάβεις πώς, είσαι πίσω στο σπίτι με τον γνωστό τοίχο απέναντι σου. Τίποτα διαφορετικό..τίποτα καλύτερό. Στο αμυδρό φώς του νέου και αγίνωτου ακόμα πρωινού, η τελευταία σκέψη που κάνεις πριν την ονειρευτείς είναι... "Και αύριο θα έρθει τρεις το πρωί.."






Lyrics:
3 o'clock in the morning
and I'm walking these streets again
seems like I've been walking forever
in a dream with no beginning and no end

haunted by memories
of this child I was
and the man I'd never be
see I stayed up all night
just trying
just trying to get some sleep

for all you lonely sons;
this is when it will come
when forever finds you falling it will be
3 o'clock in the morning

I came all this way
just to say
I was passing by
I've never seen you look this good
that is; from outside
but there are ways of killing days
drinking stops me thinking of you
and that there is no end
to what a memory
to what a memory can't do

for all you lonely sons
this is when it will come
when forever finds you falling,
it'll be
for all you lonely sons;
this is when it will come, when forever
finds you falling it will be
it will be
it will be
3 o'clock in the morning

yeah I walked those streets in your name
Holloway road, camden road, city road,
but see the streets and their names
they are all the same, they are all the same
and there's this all night garage and the
seven eleven
and when your pissed in the morning
it's like some kind of route to heaven
but me I'll follow those bus stops that never stop
the bust stops that never stop...never stop

For all you lonely sons, this is when it will come,
when forever finds you falling it will be
it will be
it will be....