"Τέλος εποχής..."

"Τελευταία γυρνάει στο μυαλό μου ένα όραμα..Είναι βράδυ και περπατάω σε έναν πολύ γνωστό μου δρόμο της Αμαλιάδας..Δεν υπάρχει ψυχή τριγύρω, μόνο παρκαρισμένα αυτοκίνητα.Στις δύο πλευρές του δρόμου υπάρχουν λάμπες στη σειρά που ρίχνουν το μοναδικό φως.Καθώς περπατάω, δύο δύο οι λάμπες σβήνουν σαν περνάω ανάμεσα τους.Στην αρχή μου φαίνονται αμέτρητες αλλά ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι λιγοστεύουν..φτάνω στο τέλος και ξέρω ότι μόλις σβήσει και η τελευταία..τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο.."

Αυτό ήταν λοιπόν..Τέλος η παράσταση..Έχω πολλά που θα θελα να γράψω αλλά οι λέξεις είναι φτωχές.Πέντε χρόνια πέρασαν..Τα πέντε καλύτερα χρόνια της μέχρι τώρα ζωής μου.Γνώρισα πολλά και διαφορετικά άτομα από τα οποία πήρα και κάτι.Αυτά τα χρόνια έμαθα, ερωτεύτηκα, πληγώθηκα και πλήγωσα, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι βρήκα τον εαυτό μου.

Πήρα την απόφαση να τελειώσω τη φοιτητική μου ζωή με έναν όχι και τόσο συμβατικό τρόπο.Πολλοί είχαν τις ενστάσεις τους αλλά δεν τους κατηγορώ.Είναι δικά μου τα όνειρα και, αν και εύθραυστα, δεν θα τα αφήσω έτσι εύκολα να σπάσουν.Κι αν τελικά σπάσουν.. δικιά μου η χαρά, δικό μου το αίμα, δικός μου κι ο τρόμος..Και ξέρω στα σίγουρα ότι δεν είμαι ο μόνος.Όλα είναι δρόμος ρε παιδιά.Μην το ξεχνάμε αυτό.

Θα θυμάμαι για πάντα όσους μου στάθηκαν ή απλά μου πρόσφεραν τη φιλία τους.Στο μυαλό μου για κάποιο λόγο μου χει μείνει μια εικόνα με τέσσερα άτομα(που δεν έμειναν για πολύ έτσι) κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο.Μετανιώνω μόνο για όσα δεν έκανα.Κυρίως για το ότι δεν ήρθα όσο κοντά θα ήθελα με κάποια συγκεκριμένα άτομα (ξέρεις εσύ..).Και το υποστηρίζω ότι οι στιγμές που περνούν δεν χάνονται.Υπάρχει κάπου ένα μέρος όπου όλα είναι εντάξει.Είμαστε για πάντα φοιτητές και για πάντα όπως ήμασταν στις αναμνήσεις μας.Αραχτοί σε κάποιο σπίτι, στην παραλία με κιθάρα, η στο μαγαζί με ατέλειωτα χτυπήματα.Αλλά και αυτά που θέλαμε και δεν έγιναν ποτέ..εκεί υπάρχουν.

Τώρα λοιπόν που και τα τελευταία φώτα έσβησαν,θέλω να ευχαριστήσω όσους ήταν εκεί για μένα αυτά τα χρόνια και όσους με αγάπησαν γι'αυτό που είμαι.Δεν χρειάζονται ονόματα.Ξέρουν ποιοι είναι.Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τα άτομα που με βοήθησαν να βρω ποιος είμαι.Δεν έχω λόγια για σας.Να είστε πάντα καλά και να πίνετε καμιά μπίρα στην υγειά μου για τις παλιές στιγμές.Ευχαριστώ για τις χαρές και τα δάκρυα που μου δώσατε.Θα κάνω τα πάντα για να μην ξεχάσω.Κάντε κι εσείς το ίδιο.

Από εδώ αρχίζει η ζωή μου.Μια ζωή χωρίς κάποιους από τους πιο σημαντικούς για μένα ανθρώπους.Μου είναι δύσκολο να αφήνω άτομα και καταστάσεις.Αλλά πολλές φορές δεν έχουμε άλλη επιλογή.Η ζωή είναι σαν τρένο.Επιλέγεις τον προορισμό αλλά όχι και την ακριβή διαδρομή.

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όσα θέλω να πω αλλά κάπου εδώ σταματάω.Αντίο μέχρι να ξαναβρεθούμε στα ίδια μέρη.Ίσως τότε να είμαστε λίγο διαφορετικοί αλλά...χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια.Μόνο τρόπο να κοιτάνε...

Καλή αντάμωση και καλή τύχη σε όλα..

Για σένα ρε Βάγγο..

"Φίλε μου πάνω στο χαμό μου δεν σου πα χαιρετίσματα απ'το δεντρο το λατρεμένο

Από τον μάγο κι απ'της βροχής τα ξεχειλίσματα στο φράγμα

Το ξωτικό το λαβωμένο

Τους είδα μες στα ονειροπαλέματα

Τους είπα ψέμματα για σένα τα ίδια ψέμματα

Αλλά εσύ χίλιες αλήθειες να λες για να ξεχνάς.."

Για όλους μας..Προσοχή στους στίχους..

I don't know where the years have gone

Memories can only last so long

Like faded photographs, forgotten songs

And the things I never knew

When the skin is thin, the heart shows through

Please believe me what I tell you is true

Where's the lights, turn 'em on again

One more night to believe and then

Another note for my requiem

A memory to carry on

The story's over when the crowds have gone

All my friends have been crucified

Made life a long suicide true

Guess we never figured out the rules

But I'm still alive, my fingers feel

Gonna play on till the final reel's through

And read the credits from a different view

Where's the lights, turn 'em on again

One more night to believe and then

Another note for my requiem

A memory to carry on

The story's over when the crowds have gone

When the crowds are gone

When the crowds are gone

And I'm all alone

Playing the saddest song

Now that the lights are gone

Turn them on again

One more time for me my friend

Turn 'em on again

I never wanted to know

Never wanted to see

I wasted my time

Till time wasted me

Never wanted to go

Always wanted to stay

'Cause the persons I am

Are the parts that I play

So I plot and I plan

Hope and I scheme

To the lure of a night

Filled with unfinished dreams

I'm holding on tight

To a world gone astray

As they charge me for years

I can no longer pay

Turn 'em on again (repeat)

I never wanted to know

Never wanted to see

I wasted my time

Till time wasted me

I Never wanted to go

Always wanted to stay

'Cause the persons I am

Are the parts that I play

The parts I play

And the light

Turn then off my friend

And the ghosts

Well just let them in

Cause in the dark

It's easier to see