Μαζευόμαστε λοιπόν 8 άτομα και ξεκινάμε για το μεγάλο νεκροταφείο που βρίσκεται έξω από την πόλη.Αφού φτάσαμε, παίρνουμε το δρομάκι με τα πεύκα προς την εκκλησία του κοιμητηρίου.Εκεί που τελειώνει το δρομάκι και αρχίζει το πλάτωμα όπου είναι χτισμένη η εκκλησία, βλέπουμε τα κλαδιά ενός δέντρου να κουνιούνται.Πλησιάζουμε σιγά σιγά και διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μια κίνηση μέσα στο πυκνό φύλλωμα που όμως δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τι την προκαλεί.Αφού λοιπόν δεν φυσούσε το παραμικρό αεράκι, καταλήγουμε στο ότι ήταν κάποιο πουλί.Η δουλειά είχε γίνει..Δεν χρειαζόμαστε και πολύ για να αγριευτούμε κι έτσι η ατμόσφαιρα αρχίζει και γίνεται λίγο φορτισμένη.
Συνεχίζουμε στα δεξιά της εκκλησίας και κάνουμε μια στάση σε κάποιες εξωτερικές τουαλέτες που υπάρχουν εκεί.Μετά από το περιστατικό με το δέντρο, ο κάθε ήχος μας φαινόταν περίεργος κι έτσι δεν άργήσαμε να παρατηρήσουμε έναν ήχο σαν "ψιτ" που ερχόταν από την μεριά της εκκλησίας.Το μυαλό μου σίγουρα πήγαινε στο ότι ήταν κάποιο ζώο, όμως ο ενθουσιασμός μου σε συνδυασμό με το ότι μέσα μου πάντα θέλω να είναι "κάτι άλλο", με έκανε να προβληματίζομαι.Ξεκινάω λοιπόν με τον Βαγγέλη να κατευθύνομαι προς το μέρος όπου ακούγονταν οι ήχοι (προς την εκκλησία δηλαδή) όταν ξαφνικά ακούμε λίγα μέτρα μπροστά μας να πέφτει μια πέτρα.Πανικόβλητοι και οι δύο, γυρίζουμε προς το μέρος των υπολοίπων και τους λέμε να ξεκολλήσουν και να πουν ποιος πέταξε την πέτρα.Κανείς τους δεν το χε κάνει όμως.Δεν μας πίστευαν καν γιατί οι ίδιοι δεν το χαν ακούσει και εκτός αυτού όλοι τους περπατούσαν εκείνη τη στιγμή."Πες μου ότι κι εσύ άκουσες να πέφτει πέτρα.." λέω στον Βαγγέλη με μια δόση απόγνωσης.Το είχε ακούσει κι αυτός και χαιρόμουν ιδαίτερα γι'αυτό.Από εκείνο το σημείο τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ περίεργα.Μέσα μου όμως πίστευα ότι δεν ήταν τίποτα όλα αυτά.Τουλάχιστον μέχρι το επόμενο συμβάν το οποίο έκανε το μυαλό μου να πάρει περίεργες στροφές..
Αποφασίσαμε να μην δώσουμε περισσότερη σημασία στους ήχους, αφού δεν μπορούσαμε να τους εξηγήσουμε κιόλας και έτσι συνεχίσαμε την βόλτα μας προς την πάνω μεριά του νεκροταφείου, κάνοντας στην ουσία τον γύρο της εκκλησίας.Αφού λοιπόν περπατήσαμε με το πάσο μας μιλώντας και σταματώντας κάθε τόσο,τελικά φτάσαμε και πάλι στην δεξιά μεριά της εκκλησίας που ήμασταν και πριν.Είχα ξεχάσει σχεδόν τους ήχους και το δέντρο,όταν το άκουσα..Ναι, ήμουν βέβαιος ότι ήταν νερό που έτρεχε.Ακολουθούμε τον ήχο και βλέπουμε μια πέτρινη βρύση που δεν είχαμε καν προσέξει ότι υπήρχε πριν, ενώ σίγουρα είχαμε περάσει από μπροστά της.Φυσικά αποκλείσαμε το ενδεχόμενο να ήταν ανοιχτή και πριν και να μην το προσέξαμε γιατί ο ήχος του νερού ήταν αρκετά δυνατός.Εκεί πλέον τα έχασα.Το μυαλό μου έτρεχε με χίλια ψάχνοντας να βρεί εξηγήσεις.Πρώτη φορά μου τύχαινε κάτι τόσο τρανταχτά περίεργο και ας μην ξεχνάμε ότι ήμασταν στο νεκροταφείο και η ώρα ήταν περασμένες 12.Σκεφτόμουν ότι κάποιος μας είχε δει να μπαίνουμε και αποφάσισε να παίξει με τα νεύρα μας, αλλά ήθελα να πιστέψω ότι ήταν αυτό το "κάτι άλλο" που πάντα ψάχνω.Το σίγουρο ήταν ότι κάτι γινόταν.Κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο..
Μετά από αυτό, επικράτησε μια γενική ταραχή στην παρέα, με τα κορίτσια,κυρίως τη Μαρία και τη Μίνα να επιμένουν ότι άνοιξε αυτόματα η βρύση.Κάτι που εμένα μου φαινόταν εντελώς άτοπο καθώς υπήρχε χερούλι που γύριζε.Εξάλλου το νερό είχε τρέξει ως ένα σημείο όχι μακρινό, κάτι που σήμαινε ότι δεν έτρεχε πολύ ώρα.Και με κάποιο περίεργο τρόπο, η ροή σταματούσε κάτω από το δέντρο τού οποίου το κλαδί κουνιόταν πριν, αλλά όπως διαπιστώσαμε τώρα όχι πια.Πρότεινα λοιπόν να αφήσουμε τη βρύση ανοιχτή, να κάνουμε άλλη μια βόλτα και να δούμε τι θα γίνει.Αφού συμφωνήσαμε όλοι, ξεκινήσαμε να γυρίσουμε και το υπόλοιπο κομμάτι του νεκροταφείου.Δεν προλάβαμε να περπατήσουμε πολύ όταν είδα στα δεξιά μου,τρεις ή τέσσερις τάφους πιο κάτω, δυο φιγούρες να περπατάνε κρατώντας μια φλόγα.Πριν καλά καλά προλάβω να το πω στους υπόλοιπους ή έστω να καταλάβω τι είδα, η φλόγα είχε χαθεί και δεν υπήρχε τίποτα.Δεν πίστευα αυτό που γινόταν.Ήμουν ο μόνος που το είχε δει και φυσικά ήταν κάτι που δύσκολα θα το πίστευε κάποιος τη δεδομένη στιγμή.Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν λέγοντάς μου στην αρχή να σταματήσω να τους λέω ψέμματα και, αφού ορκίστηκα σε ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει ότι το είδα, άρχισαν να μου λένε ότι κατά πάσα πιθανότητα ήταν κάποιο καντήλι και μπερδεύτηκα.Ήμουν κάθετος όμως.Δεν ήξερα ακριβώς τι είχα δει, αλλά σίγουρα κάτι ήταν εκεί.Και τα καντήλια δεν κινούνται και σβήνουν ξαφνικά!Παρ'όλα αυτά αρνούνταν να με πιστέψουν και με το δίκιο τους εδώ που τα λέμε.Ούτε εγώ θα με πίστευα..
Ήμουν απαρηγόρητος.Δεν το άντεχα που κανείς δεν με πίστευε.Πλέον ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ήταν κι άλλος στο νεκροταφείο και στην καλύτερη απλά έπαιζε μαζί μας.Κάναμε τον κύκλο και βγήκαμε πάλι στο δρομάκι με τα πεύκα που οδηγεί στην εκκλησία.Φτάσαμε στην βρύση και ναι...ήταν κλειστή.Τρέχω προς τα κεί και λέω στις κοπέλες σχεδόν φωνάζοντας, να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν ότι το χερούλι ήταν γυρισμένο.ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΠΟΤΙΣΜΑΤΟΣ!!!Είχα θολώσει.Ήμουν απίστευτα νευριασμένος με τους υπόλοιπους που δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι κάτι γίνεται.Ήθελα να τους το αποδείξω και αποφασίζουμε να κάνουμε άλλη μια βόλτα έχοντας τα μάτια μας ανοιχτά μήπως δούμε κάποιον άλλο.Καθώς περνούσαμε λοιπόν από το σημείο όπου είδα τις φιγούρες νωρίτερα, πιάνω με την άκρη του ματιού κάτι μαύρο χαμηλά ανάμεσα σε δυο τάφους.Ήμουν σίγουρος ότι ήταν κάποιος θάμνος όμως κάτι μ'έκανε να θέλω να πάω κοντά να δω καλύτερα.Πλησιάζω λοιπόν ανάβοντας το κινητό για να ρίξω λίγο φως καθώς με τόσο σκοτάδι φαινόταν μόνο μια μαύρη άμορφη σκιά.Είχα φτάσει σε μια απόσταση 1,5 μέτρου περίπου με τον Βαγγέλη πάντα δίπλα μου όταν κατάλαβα τι ήταν στην πραγματικότητα αυτή η σκια.Καθισμένος ανάμεσα στους δυο τάφους ήταν ένας άνθρωπος με κουκούλα, απόλυτα ακίνητος και γυρισμένος έτσι ώστε να φαίνεται μόνο η πλάτη του και το πίσω μέρος της κουκούλας.Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτομαι ότι, ή ήταν κάποιος ναρκομανής που τρίπαρε "νεκροταφειακά" και παίζει να ζούσε,παίζει και όχι, ή κάποιος που αυτοκτόνησε εκεί ή δεν ξέρω κι εγώ τι..Μια ματιά αρκούσε.Θυμάμαι σαν σε όνειρο να τρέχω πισωπατώντας τραβώντας και τον Βαγγέλη από το μπράτσο και να φωνάζω στους άλλους ότι κάποιος είναι εκεί και "ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!!!".Κάποιος μου είπε ότι μάλλον ήταν θάμνος ή καμιά σακούλα σκουπιδιών και τρελάθηκα.Αρχίζω να πηγαίνω γρήγορα πάλι προς τον "πεθαμένο",να τον φωτίζω με το κινητό και να λέω:"Κοιτάξτε!Δεν βλέπετε ότι είναι άνθρωπος;;;"..Γυρίζω πάλι προς τα πίσω και αρχίζω να παίρνω τον δρόμο προς την έξοδο.Δεν είχα κάνει πέντε βήματα και ήμουν έτοιμος να πω στους άλλους ότι δεν ξέρω τι ήταν αυτός εκεί αλλά δεν θα κάτσω να τον περιμένω να σηκωθεί και να αρχίζει να μας σφάζει έναν έναν,όταν είδα με την άκρη του ματιού μου στα 2 μέτρα περίπου μια μορφή να τρέχει και να κρύβεται πίσω από έναν μαρμάρινο σταυρό.Χωρίς να σκέφτομαι τι κάνω,λέω στους υπόλοιπους ότι είδα κι άλλον και πηγαίνω προς τον σταυρό.Βλέπω κάποιον με μαύρη ζακέτα να κάθεται σκυφτός και πηγαίνοντας αγανακτισμένος αποφασιστικά από πάνω του του κάνω:"Ποιος είσαι ρε γαμώτο;!"Γυρνάει το κεφάλι του και με τεράστια έκπληξη βλέπω τον Κώστα,ένα άλλο μέλος της παρέας που υποτίθεται δεν είχε έρθει γιατί ήταν Αγρίνιο να με κοιτάει γελώντας.Ταυτόχρονα πετάγονται απο 'δω κι από κει Γιάννης και Γιώργος και εγώ μένω σαστισμένος να αναρωτιέμαι ποιοι από την παρέα ήταν στο κόλπο και ποιοι όχι.Δεν αργώ να καταλάβω ότι η φάρσα ήταν στημένη για μένα..
Φώναζα σαν τρελός βρίζοντάς τους και έχοντας ξεχάσει εντελώς ότι ήμασταν σε νεκροταφείο, ενώ όλοι τους είχαν πέσει πάνω μου και γελούσαν με το πώς μου την έφεραν.Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν απίστευτα καλοστημένο το όλο σκηνικό και τα παιδιά που ήταν μαζί μου δεν προδώθηκαν ούτε στιγμή.Όσο για τον Κώστα, τον Γιάννη και τον Γιώργο τους αξίζουν συγχαρητήρια αφού είχαν πάει εκεί περίπου μιάμιση ώρα πριν πάμε εμείς και οργάνωσαν τα πάντα τέλεια.Μέχρι και με πετονιά έδεσαν το κλαδί του δέντρου για να το κουνάνε από μακριά!!Ό,τι κι αν πω είναι λίγο.η χτεσινή βραδιά γράφτηκε στην ιστορία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου